Defne Ünal Dünde kalan anıların peşinde: Omohide Poro Poro
HABERİ PAYLAŞ

Dünde kalan anıların peşinde: Omohide Poro Poro

Çocukluğumuzun anılarıdır belki bizi bugünlere taşıyan. 10 yaşında, ilk defa ananas gördüğümüzdeki merakımız, ilk defa şehir dışına çıkışımız ya da ilk defa aşık olduğumuz o an birden düşüverir aklımıza. Bütün tepetaklak anılar, geri getiremediğimiz ama asla unutmadığımız o önemli anlar... İşte 'Omoide Poro Poro' çocukluğumuzda asılı kalmış o anlara tekrar bakmamızı sağlıyor.

1991 yapımı film, ünlü anime ustası Hayao Miyazaki'yle beraber Studio Ghibli'nin kurucularından olan Isao Takahata'nın imzasını taşıyor. 'Ateşböceklerinin Mezarı (Grave of Fireflies)' filmiyle büyük ses getiren Takahata, Omoide Poro Poro'da alışageldiğimiz dram öğelerini kullanmaya devam ediyor. Fakat film belki de en saf duygulara sahip olduğumuz çocukluk zamanını, çok içten sahnelerle izleyiciye aktardığı için şu ana kadar karşılaştığımız en naif seyirliklerden biri oluyor.

Haberin Devamı

Taeko'nun seyahati

Dünde kalan anıların peşinde: Omohide Poro Poro

İzlerken yüzümüze buruk bir gülümsemenin yerleştiği filmin hikayesi, Taeko isimli baş karakterimizin kırsala yaptığı seyahatle başlıyor. İşinden, şehir hayatından, kaosun düzeninde sürdürdüğü yaşamından ve en önemlisi gerçekten büyümeye başladığını anladığı “o an”dan uzaklaşmak isteyen genç bir kadın çıkıyor karşımıza. Bulunduğu yerden uzaklaşmak istediği zaman ise hiç görmediği bir yere değil, daha önce bulunduğu ve daha önce yaşadığı düne gitmeye karar veriyor. Taeko'nun bu seyahati, 10 yaşındaki anılarına doğru yaptığı bir yolculuk halini alıyor. O zamanki heyecanları, mutsuzlukları ve keşkeleri izleyiciyi hikayenin içine çekerken aynı zamanda kendi çocukluk anılarına dönmesini sağlıyor.

Taeko'nun Tokyo gibi büyük bir şehirde geçen çocukluğunu ve kırsala, doğaya duyduğu daimi özlemini gördükçe kendimizin o zamanlar neler hissettiğini hatırlamaya çalışıyoruz. İşte tam bu nokta da fark ediyoruz, bu naif yapım bizi çok da üstünde durmak istemediğimiz gerçeklerle karşı karşıya bırakıyor. Geçmişte büyük anlamlar yüklediğimiz konular, vazgeçmek zorunda kaldığımız hayaller ve yanında en mutlu hissettiğimiz kişiler tekrar tekrar gözümüzün önünden geçmeye başlıyor. Aslında Taeko'yla izleyici de büyüyor, hayatındaki bir ileri bir geri attığı adımları saymaya çalışıyor.

Haberin Devamı

Mutlaka izleyin

Dünde kalan anıların peşinde: Omohide Poro Poro

Film, biraz durağan bir başlangıç yapsa da herkesin kendine dair bir şeyler bulabileceği flashback sahneleriyle iki saatin su gibi akıp geçmesini sağlıyor. Yönetmen Takahata, bu sefer ağlatmıyor fakat bir parça hüznü de önümüze koymadan gitmiyor. Çok göz alıcı olmayan renkler ve abartısız çizimler, o tanıdık duyguları daha üst bir noktaya taşıyor. Çocukluğumuzdaki bunaltıcı kalabalıkların yalnızlığımıza, gençliğimizde beğenmediğimiz kırsal alanların hep sahip olmak istediğimiz evlere dönüştüğünü anlıyoruz.

Dün elimizde olanları bugün nasıl özlediğimizi ve tekrar istediğimizi hatırlatan 'Omoide Poro Poro', evde kaldığımız bugünlerde kesinlikle izlemekten pişman olmayacağınız bir yapım.

Sıradaki haber yükleniyor...
holder