Giriş
Sevgili dünlük, fark ettim ki biz hep “Nasılsın?” diyoruz. Hep başkalarının nasıl olduğunu merak ediyor, kendi halimizi, hatırımızı hiç sormuyoruz. Oysa ilk bilmemiz gereken, şu an nasıl olduğumuz. İyi değilsek hatta biraz eksiksek, ne yapacağız başkasının halini?
Nasıl bir katkımız olacak ki ona? Özetle önce biz iyi olacağız, sonra belki bir faydamız olacak başkalarına.
İyi olmanın, iyi hissetmenin ve sonunda iyi biri olabilmenin yollarını kendimize göre bulacağız. Ben geziyorum. Yeni yerlerde yeni insanlar tanıyor, yepyeni işler görüyor ve yeni yemekler tadıyorum. Bana iyi geliyor.
Umarım siz de size iyi geleni bulmuşsunuzdur ya da bulma yolundasınızdır. Bu hafta yakınımızda bir şehre, Manisa’ya gittim. Elbet pek çok hikaye ile döndüm. Önerilerime hemen başlıyorum.
MANİSA ÇARŞI
Güneşli ama oldukça soğuk bir günde gittim ben. İzmir’den iki üç derece daha soğuk. İlk önerim, sıkı giyinmeniz. Güzeller güzeli tarihi valilik binasının altındaki otoparka bıraktık arabayı. Böylece eski çarşıyı yürüyerek dolaşmak çok kolay oldu. Manisa Çarşı’da en sevdiğim şey, tüm esnafın tek tip ve çok zarif tabelalar kullanmaları. Led tabelaların çirkinliğinden uzak, beyaz metal ve siyah çerçeveli tabelalar kullanıyorlar.
Eskici, kalaycı, yorgancı derken, güzel kokuları takip edip, Ahmet abinin esnaf lokantasına giriyoruz. Enginar, bakla, yaprak sarma, karışık kızartma ve daha pek çoğu tezgahta. Oradan çıkıp yürümeye başlıyorum.
Ara sokaklardan, yapraklarını dökmüş çınar ağaçlarının sardığı parklardan geçip Ayn-ı Ali Dergahı’na gittim. İçerisi sıcacık, tasavvuf müziği çalıyor. Duvarlarda neyzen fotoğrafları ve Manisa ile ilgili bilgiler var. Mangalda pişen kahvemi içip ısındım. Sonra yeniden düştüm yollara.
TARİHİ KIR KAHVESİ
Tarihi kır kahvesine gitmeye karar verip, Manisa merkezden Spil Dağı yoluna gidiyoruz. Aslında beş dakikalık mesafedeymiş Manisa Tarihi Kır Kahvesi. Biz yolu kaçırınca, dağın eteklerinde bulduk kendimizi. Neyse ki bu kaybolma hikayesi güzel bir şeye sebep oldu. Bir baktık, dört güzel kız, ellerinde poşetler, çöp topluyor. Durup gittim tabi yanlarına, tanıştım.
Büşra Çoban, Sibel Kartpak, Kıymet Göl ve Melis Gündoğdu, Celal Bayar Üniversitesi Maliye Bölümü öğrencileriymiş. Sosyal sorumluluk için dağın eteklerinde biriken çöpleri toplamaları beni çok mutlu etti. Gençlerin duyarlılığının verdiği mutluluk ve doğru yol tarifi ile kır kahvesine doğru devam ettik yolumuza. Su ve kuşların sesi karşıladı. “Tarzan” filmi burada çekilmiş.
Çok tatlı bir taş köprünün altından köpük köpük akan minik bir akarsu var. Şu an sonbaharın renklerini en yoğun görebileceğiniz zamanı. Biz de öyle yapıp, tarçınlı sıcacık sahlebimizi burada içtik. Umarım bu önerileri görüp siz de benim gibi keyifle vakit geçirirsiniz.
