FENER'İN KİBRİ

Yedi Ölümcül Günah’ın en ölümcülü olmaya namzet bir günah varsa, o da kibirdir. Sari bir hastalık olan kibir, süreklilik arz ettiği takdirde yalnız sahibini değil, onun çevresini de çürütmeye başlar. Narsizmin doruk noktasına ulaşmış kişilerde görülen kibrin sonuçları nefret ve dışlanmaya kadar gidebilir.

Tıpkı Başkan Aziz Yıldırım ile Fenerbahçe’nin bugünkü durumu gibi. Aziz Yıldırım’ın kendi kulübüne ve Türk sporuna katkıları inkar edilemez. Yalnız kulübün bahçesine değil, gönül bahçelerine de heykeli dikilmelidir.
Lakin, Aziz Bey bunu istemiyormuş gibi bir davranış sergiliyor. Öylesine kibirli ve müstehzi ki, bu karakterini zamanla kulübüne de sirayet ettirdi.

Aynaya bakmalı
[[HAFTAYA]]
Fenerbahçe adeta matruşka gibi olmuş. Aziz Yıldırım’ın içinden binlerce Aziz Yıldırım çıkmış sanki. Büyüklükle kibir birbirine karıştırılmış. Rakiplerle alay etmek, bütün takımları küçümsemek günlük alışkanlıkların birer parçası olmuş.

Elbette bu durum, Fenerbahçe aleyhinde bir sinerji de yarattı. Özellikle de Anadolu’da... Son haftada kaçan iki şampiyonluğun nedenlerinden biri de budur. Fenerbahçe’nin bu ruh hali ne yazık ki bu sezon da katlanarak devam ediyor.

Ve Fenerbahçeliler de kendilerine karşı oluşan cepheyi, kibrin dozunu artırarak ‘Tek büyük biziz’ yanılsamasıyla açıklamaya çalışıyor. Oysa gerçek başka yerde. “Biz Anadolu’da neden sevilmiyoruz” sorusunun cevabını arayanlar aynaya bakmalı. Aradıkları orada; sırların arasında!