Giriş
Yeni Eşcinsel Sineması’nın android kuşağından Andrew Ahn’ın Searchlight’a yaptığı “Fire Island”, 3 Haziran’da Hulu’da başladı. “Sebastiane”ın kuir Jane Austen uyarlaması ardılı, Araki enerjisi barındırıyor. Ünlü yazarın 209 yıllık ‘Pride and Prejudice’ romanı taze bir sinema temsiline kavuşarak kült olma hedefi koyuyor.
FİLMİN NOTU: 6.5
JARMAN’IN VİZYONUNU HATIRLATIYOR
İngiliz sinemasının tartışmalı ustalarından Derek Jarman, ilk uzunu “Sebastiane”da (1976) homoerotik bir kuir sinema klasiğine imza atmıştı. Anadan üryan bedenlerle bezeli M.S. 3. yüzyıl görüntüleri aslında günahkar bir tarihi karakterden alıyordu adını. Leonardo Treviglio’nun canlandırdığı tiplemenin cinsel ilişkileri filmin merkezindeydi. Sonrasında Guiraudie’nin Cannes’da Queer Palm’a ulaşan “Göldeki Yabancı”ya (“L’Inconnu du Lac”, 2013) da esin kaynaklığı yapmıştı film.
Yeni Eşcinsel Sineması akımını başlatan Gregg Araki, Todd Haynes gibi isimlerin üçüncü kuşağı olarak anılabilecek Andrew Ahn. Burada onun 2022 yapımı kuir Jane Austen uyarlaması ardılına imza atıyor. Mevsimleri de aralara sokarak üstadın cesur vizyonunu akla getirebiliyor çokça.
ARAKI ENERJİSİ TAŞIYAN ASYA ASILLI KUIR SİNEMA ÖRNEĞİ
Asya asıllı yönetmen, “Spa Night”da (2016) kuir cinsel ilişki filmini stilize açılarla tutku dolu planladıktan sonra “Yollar”da (“Driveways”, 2019) da ‘baba-oğul ilişkisi filmi’ni ‘cinsel kimlik sorgulaması’ yapar hale getirmişti. Burada yine tek mekan üzerine kurulu bir yapıta imza atarken, bu motifi kullanma becerisini katlıyor. Bu açıdan da New York’ta Long Island’ın parçalarından ‘Fire Island’ ateş eder derecede enerjik bir kuir sinema örneği olarak beliriyor.
Ahn, burada hem senarist, hem görüntü yönetmeni hem de kurgucu değiştiriyor. Bu açıdan da kariyerinin en olmuş eserine imza atma olanağı buluyor. Yabancılaşmış ada atmosferinde ise yeni nesil Asyalı-Amerikalı Gregg Araki enerjisi kalkındırmaya gayret ederek seyirciyi fethedebiliyor!
DİSTOPİK VE ÜTOPİK AÇILIMLARI VAR
Felipe Vara De Rey’in görüntüleri zamanla renk filtreleriyle parti, gece kulübü ve yatak sahnelerinden bir şeyler çıkarmaya varıyor. Bu duruma dinamizm katma hali ise filmin damarında fazlasıyla aktif hale geliyor aslında. Bu katman üzerinden de görsel açıdan ufuk açıcılıkla plastik bir sinema deneyimliyoruz.
Bowel Young’dan Joel Kim Booster’a uzanan vizyon ise burada ferahlatıcı geliyor. Andrew Ahn, kuir sinema örneğini ciddi bir içeriden, politik açıdan doğru bir bakışla yansıtarak sahicilik depoluyor aslında. Bu sayede bize bedenlerin de eğlencenin de dozunda canlandırdığı, zaman zaman distopik veya ütopik hal aldığı bir yazlık portreleme sunuyor.
‘SEX AND THE CITY’YE KUIR CEVAP MI?
“Fire Island”, aslında isminin metaforlarıyla “Yangın Yeri” (“Fire Will Come”, 2019), “Fire of Love” (2022) gibi iddialı anti-yangın eserleriyle rekabete giriyor. Ama bunun ötesinde etrafta “Turist”e (“Force Majeure”, 2013) rakip olarak gelen bir felaket olgusu yok. Aksine ciddi bir gece hayatı vizyonu ve sineması var. Günlere ayrılmış epizotlarda ilk başta dizi yapısı gözükse de zamanla her şeyin bireysel bir enerjiye ait olduğu ortaya çıkıyor.
Filmin zaman zaman ‘Sex and the City’nin günümüz New York adasındaki queer şubesi hali de canlanabiliyor. Bu hissiyat bizi etkisi altına alıyor. Büyük oranda da aslında ateş çıkmasını beklediğimiz halet-i ruhiye doğrudan yansıyor. Jean Rollin de akrabalık kurulan yönetmenler arasında ‘cinsel istismar coşkusu’na kaptırma sağlıyor.
HOMOEROTİK TATİL BELDESİ YAKLAŞIMIYLA KÜLT OLACAK
Booster’ın bireysel senaryosu bu kadar düzgün yansıtacak başka yönetmen olmayabilirmiş. Kore asıllı kuir yönetmen Ahn gerçekten de belli bir kumaşa sahip. Bu konuda da Alice Wu’yu kolaylıkla ekarte ettiğini bir stüdyo projesinde bile ispatlayabiliyor.
Yeni Eşcinsel Sinema geleneğinin android kuşağı temsilcilerinden biri olarak daha çok can yakacaktır! Bu filmin bu homoerotik ve plastik yaklaşımlarıyla külte dönüşmesi ihtimaller dahilinde! Long Island’ın tatil beldesinden adını almak bile ikonik dururken, onu burada bir MacGufin’e, film nesnesine dönüştürmek çok zekice.
SEABASTIANE’IN ARDILI, KUIR JANE AUSTEN UYARLAMASI TAZE DURUYOR
Burada Jarman’ın klasiğinin Araki enerjisiyle ciddi bir dinamizm aşıladığını söylemek mümkün olabiliyor. “Fire Island” cinsel fantezi adası olarak anılabilecek bir zeka ve özgürlükçülük taşıyor! Ahn, şimdiden 90’larda Tayvan kökeniyle kuir sinema örnekleri yapan Ang Lee ile rekabete de girebiliyor. Zira sonrasında zirveye çıkmıştır Oscar’lı sinemacı.
Jane Austen’in “Austenland”le (2013) 2010 sonrası tek kalıcı uyarlamasını izliyoruz. Öncesinde “Bridget Jones” (2004), “Aşk ve Gurur” (“Pride and Prejudice”, 2005), “Aşk ve Yaşam” (“Sense and Sensebility”, 1995), “Clueless” (1994) ‘serbest uyarlama’ niyetine bir iddia getirmişti. Ama yeni milenyumda 1813 tarihli ‘Pride and Prejudice’ eseri, “Aşk, Gurur ve Zombiler” (“Pride and Prejudice and Zombies”, 2016), “Gelinim Olur Musun?” (“Bride and Prejudice”, 2004) melezlik hedefine sahip tutmamış eserleri rahatlıkla ekarte ediyor!
