Mesleğim adına memnunum

49 yaşındayım. Gazetecilik mesleğine 1989’da, 19 yaşında başladım. Yani 30 senedir Ankara’da habercilik yapıyorum. Şu son günlerde olan biten üzerine edecek üç-beş kelamım var. Mesleğim adına...

İstanbul’da ya da herhangi başka bir yerde, yani Ankara dışında yaşayan ve uzaklardan yazan meslek büyüklerim; naçizane, sözüm size...

‘Ankara haberciliği’ diye bir alan var biliyorsunuz bizim sektörde. Bazılarınız, kariyerinizin belli dönemlerinde muhabir ya da temsilci olarak yaşadınız. Bilirsiniz yani neyin ne olduğunu... Daha doğrusu, biliyor olmalısınız. Meslekte 40-45, hayatta 65-70 yılını devirmiş insanlarsınız. Hayat tecrübeniz, gazetecilik mesleğinde gördükleriniz, yaşadıklarınız; neyin ne, kimin kim olduğunu (ya da olmadığını) bilmenize yetecektir. Yetmelidir.

Son yaşanan olay, haberciliğin bize öğretilen şeklinden bayağı uzaklaştığını bir kez daha gösterdi. İsimlere, olayın akışına vs hiç girmeyeceğim. Sadece şunu söylemek isterim... Abilerimiz, ablalarımız olarak kıymetli bir yerde duruyorsunuz. Mesleğin duayenleri olarak sizleri örnek alıyoruz. (Başkalarını bilmen ama şahsen bazılarınızı ‘nasıl olmalıyım’, bazılarınızı da ‘nasıl olmamalıyım’ diye örnek alıyorum senelerdir.)

Gelin ‘seçici’ olun. Meslekte sizden sonra gelenlerle ilişkilerinizde kriteriniz ‘habercilik’ olsun. Ondan da önce ‘dürüstlük’ olsun, ‘güvenilirlik’ olsun, ‘iyi insan’ olmak olsun. Dönemsel popülarite kaygısı veya maddi ya da manevi çıkar ilişkileri söz konusu olursa işler karışıyor. Bugün olmazsa yarın, yarın değilse bir gün mutlaka ibretlik durumlar çıkıyor işte ortaya.

“Yazık” demiyorum. Aksine böyle örneklerin su yüzüne çıkıp aktörlerinin deşifre olmasını mesleğim adına hayırlı görüyorum. Evrensel meslek ilkeleri, gazetecilik etiği, hatta bazen insani değerlerden bile uzaklaşanların görünür olmasında fayda var. Herkes görsün, bilsin. İşini olması gerektiği gibi yapanlarla yapmayanlar ayrışsın. ‘Haberciler’ ile ‘ilişki ve nüfuz avcıları’ ayırt edilebilir olsun. Bence gayet güzel gelişmeler bunlar. Ders niteliğinde... İletişim fakültelerinde gençlere anlatılması, tartışılması gereken örneklerden biri.

Sektör ve mesleğim adına memnunum olan bitenden. Maalesef hiç ihtimal vermiyorum ama aslında olması gereken, bu son örnekte el birliğiyle gündemi karıştıran ve haberciliğin onurunu zedeleyen ‘abi-kardeş’in el ele verip bize veda etmesidir. İstifa mekanizması sadece siyasetçiler ya da ülke yönetiminde sorumlu mevkilerde bulunanlar için midir?