Pedagog Levent Kahraman

10 Mart 2020, Salı 16:03

Çocuk ve ergen ilişkisinde sınır eşittir güven

Çocuk ve ergenlerle geçirdiğim 21 yıl boyunca izlediğim yol öncelikle çocuğa bakmakla yükümlü bireylerle, yani aileyle görüşmektir. Ebeveyn tutumları çocukların yalnızca çocukluk değil, tüm hayatını etkileyen bir unsurdur.

Yaptığım görüşmelerin büyük çoğunluğu şu cümlelerle başlar:

Sınır ve kuralların olmayışı çocuğun duygu durumu üzerinde olumsuz etkiler oluşturur. Sınırları koyulmamış, kuralları belirlenmemiş çocuğun durumunu şöyle özetliyoruz: Uzay mekiği dışında gezinen, kordonu kısa bir süre önce kopmuş ama farkında olmayan bir astronot düşünün. Astronot kötü durumda. Uzayın derinliklerine doğru kontrolsüz bir biçimde ilerliyor ve onu biri fark etmeli.

Çünkü, çocuklar sınırsız özgürlükten hoşlanmazlar!

Annem ve babam beni durduramazsa, beni kim durduracak?

Çocuk anne-babasının güçlü olduğunu, onu durdurabileceğini görmek ister. Ve aslında bu durumu zorlar ve durdurulmayı ister. “Çocuğa sınırlar çizersem, kurallar koyarsam özgüveni gelişmez” yanlış bir inanıştır.

Sınırsızlık yaşıtlarıyla uyumu da zorlaştıran bir durum. Oyun sırasında kurallara uymamak, sınıf kurallarına uymamak, arkadaşının sınırını fark etmemek çocuğun sosyal hayatını da olumsuz etkileyecek bir davranış problemidir. Ancak arkadaşlarının veya çevresinin koyduğu sınırlar aile tarafından koyulanlar kadar etkili değildir.