3 Kasım

Bugün yıldönümüdür. 2002 Hepsi birden baraj altında kaldılar.

DYP, ANAP, DSP, MHP... Hepsi birden baraj altında.

Cem Uzan’ın Genç Partisi de öyle... Kendisine hayrı olmadığı gibi öbür partileri de aşağı çekti. Meclise ancak 2 parti girebildi. AK Parti ve CHP.

Neden yazıyorum? O gün partileri apar topar erken seçime sürükleyip götüren irade de yine Devlet Bahçeli’ydi. Kendi de güme gitti ama yeni bir sayfa açıldı. Siyasi yelpaze yeniden dizayn edildi. DYP ve ANAP’tan miras kalan oylar, başka adreslere dağıldı.

Haziran’da yaptığımız şu son seçim de yine Bahçeli’nin erken seçim isteğinden doğdu. Ya hükümet biçimi? Sistem değişikliği de yine Bahçeli’nin iradesiyle gündeme oturmadı mı? “Gel bakalım Muharrem” bile oradan doğmadı mı? Af tartışmaları dahil daha bir dizi etkinlik...

3 Kasım’ı bu vesileyle hatırladım. Ne çabuk geçmiş 16 yıl...

Ucu açık

Farkındaysanız, yerel seçime doğru yeni bir mantık geliştiriyoruz... Milleti şuna alıştırmaya çalışacağız:

- Muhalefet, hezimete uğrasa bile kaybedeceği bir şey yoktur. O yine yerinde kalacaktır. Sorgulanacak olan, sadece iktidardır.

Ne güzel, değil mi?

.........

Buradan hareketle: - 9 değil, isterse 29 seçim kaybedeyim, bu konforlu hayat biçimini bırakıp bir yere gitmem... Ben demokrasi mücadelesi veriyorum... Anlaşıldı mı? İşte, dilimin altındaki baklayı nihayet çıkardım ve kurtuldum, oh... Gerisini koltuğuma göz dikenler düşünsün.