Evet... ama

Süreç’e ister çok angaje olun ister şiddetle muhalif olun. - Ama dünü unutmayın. Çok şükür cenazeler gelmiyor. Ocak, Şubat, Mart. 3 aydır eylem yok. Çatışma yok. Can kaybı yok. Kan yok. Gözyaşı yok. Bunun kıymetini bilmiyorsak, neyin kıymetini bileceğiz?

*[[HAFTAYA]]

Çözüm sürecini hepimiz bir tarafından çekiştirmekteyiz. Silahlı adamların huduttan nasıl çıkacağı... Suça bulaşmamış olanların nasıl ayırt edileceği. Eve dönüş, pişmanlık gibi kurumların nasıl işleyeceği... Allah korusun, şu ara bir kıvılcım çaksa Sürec’in nasıl etkileneceği. Hep bunları konuşmaktayız. Hayhay, konuşalım. Bölünüyor muyuz endişesi dahil, her şeyi tartışalım... Yüreğimize düşen bütün şüpheleri sayıp dökelim... Hatta Kılıçdaroğlu’ndan daha da fazla evham’a kapılalım. Ama dünü unutmayalım. Günde 8-10 cenaze geliyordu. 3 aydır tek olay yok. Kıymetini bilelim.

*

Hep sorarlar ya... Darbeden 1 gün önce, 11 Eylül günü terör vardı da, 13 Eylül sabahı nasıl şıp diye kesildi? Aslında öyle olmadı. Tamamen uyduruyorlar. Asker en az 6 ay daha terörle boğuştu. Her neyse. Diyelim ki öyle oldu, 13 Eylül sabahı, şıp diye kesildi. Ama Türkiye bunun kıymetini bildi mi? Dönüp geriye bakanımız var mı?

*

Şimdi de öyle. 3 aydır terör yok ama kimse farkında değil. çünkü güneş doğmuş, sırtımız ısınmıştır. Eh, benzin de vardır. Kuyrukta beklediğimiz günleri kim hatırlayacak?