Giriş
Cumhuriyetimiz kurulalı 87 yıl olmuş. 87 yıla neler sığdırdık, neler sığdıramadık. Ciddi bir dökümünü yapmak lazım. Ama vicdanlı bir şekilde... Zira 87 yıla sığdıramadıklarımızın yanısıra mucizevi başarılar da var.
27 yıl tek partili hayat, 60 yıl çok partili hayat, bize çok şey öğretti.
Söylemesi kolay.
Manyatolu jandarma telefonlarından cep telefonlarına, karasabandan traktöre, talaş tozlarıyla kaplı buz kalıplarından beyaz eşya teknolojisine geçiş, her babayiğidin kaldıracağı bir değişim değildir.
[[HAFTAYA]]
***
Bizde öyle nesiller var ki telefon-teleks-faks-internet safhalarının hepsini yaşamıştır.
Hem gaz lambasını görmüş, hem elektrikle tanışmış, jeneratöre kavuşmuştur.
Ne bünye ama.
Virajlı patika yollardan, otoyollara asma köprülere gelmiş, radyodan hem de -tek radyo- Ankara Radyosu’ndan siyah-beyaz tek kanal daha sonra çok kanal ve renkli televizyonlara geçmiş.
Yâni beş on nesile ancak sığabilecek aşamalar, bizim ömrümüze sığmış. Yadırgayan da çıkmamış.
Çıkmaz.
Biz Harf Devrimi’ne 1 gecede adapte olmuş milletiz.
***
Gelmiş geçmiş bütün hükümetlere teşekkür borcumuz var.
87 yıllık hizmetler, 10. Yıl Marşı’na sığar mı? Türkiye kendi kabına sığamıyor.
Nereden nereye geldiğimizi biraz hatırlayabilsek, cumhuriyetin de demokrasinin de kıymetini daha iyi anlayacağız...
Bırakalım bu nankörlükleri.
