İlke de neymiş?

Bir arkadaş vardı. Her seçim
arifesi siyasete atılıyorum derdi.
Hangi partiden diye sorardık.
- Hepsinden teklif var derdi.
- Hepsinden mi? Nasıl anlamışlar
senin ilkesiz bir adam olduğunu?
Nitekim, hiçbir baltaya sap
olamadı.

* [[HAFTAYA]]

Şimdi ise, tam tersi, partiler
ilkesiz davranıyor... Birkaç
yabancıyı istisna kabul edebilir ve
potanızda eritebilirsiniz ama kendi
öz kadrolarınız dururken sürekli
yabancı madde peşinde
koşar mısınız?
Hem Demirelci, hem Ecevitçi,
aynı zamanda da hem Türkeşçi,
hem Erbakancı, hem Baykalcı
nasıl olabilir bir insan?
Hilkat garibesi mi bunlar?
Yoo, öyle söylemeyin. Amaç
“ne pahasına olursa olsun” ille
kazanmaksa, gerisi teferruattır.
Sahiden öyledir.
Açıklanmış aday listelerine şööyle
bir bakıyorum da şaşıyorum.
Beş benzemez... Ya da beşi bi yerde.

*

Halk’ta karşılığı olan diye de
yeni bir cevher çıkarmışlar.
Nasıl ve nerden anlamışlarsa?..
Efendim, partiler, demokrasinin
vazgeçilmez unsurlarıdır. Hayır,
öyle değil... Vazgeçilmez adamlar
partilerin yegane unsurlarıdır.
Bir de Kubilay Uygun’la dalga
geçerler... Fırıldak Kubi diye...
Yahu, partilerin hepsi ona kucak
açtıysa Kubilay ne yapsın? Adamı
paylaşamadılar.
Şimdiki parolamız bellidir beyler:
- Bize iyi bir Belediye Başkanı
değil, seçimi kazanacak bir aday
lazım, vesselam?
Peki sonra?
Sonrası Allah kerim.

Not:
Hakan Şükür’ün AK Parti’ye
girişi önemli bir olay değildi.
Ama AK Parti’den ayrılışı çok
önemli bir olaydır.