Giriş
Evet... Olmaz zannedilen ilk koalisyon, 27 Mayıs sonrası kuruldu: CHP-AP koalisyonu. Yassıada’dan beri kanayan yaraları sarmak bakımından iyi fikirdi. Sarabildi mi? Ayrı bir konu. Gündemimiz o değil. Biz bugün olmaz zannedilenleri konuşacağız.
[[HAFTAYA]]
Evet. Olmaz zannedilen ikinci koalisyon, 1973... Ecevit-Erbakan koalisyonu. Gerçi kısa sürdü ama “tarihi yanılgı”ya değdi. Genç Demokrasimize güzel bir katkıda bulundu. Tecrübemiz arttı.
Asıl olmaz zannedilen en hayret verici koalisyon ise, 1991’de kuruldu: Demirel-İnönü koalisyonu. Gerçi önemli işler yapılmadı ama 45 yıllık ezeli rekabete son verildi. Zaten devamını da Çiller-Karayalçın ve Çiller-Baykal birlikteliği getirdi. Diğer koalisyonları saymıyorum. Onlar kolay kurulur cinstendi. Hepsi benzer partilerdi. Fakat yine de 2002’ye kadar süren Ecevit-Bahçeli ittifakını unutmayalım.
Şuraya varmak istiyorum. Millet bize muhalefet görevi verdi diyerek kenara çekilmek olmaz. Esasen iddialı partiler, seçime sırf muhalefette kalmak için girmez. Böyle saçma bir hedef seçilmez. Bu bakımdan olmaz zannedilen seçenekleri sakın yabana atmayın.
Efendim, vaatlerim var. Ben millete söz verdim. Efendim, kırmızı çizgilerim var. Meydanlarda atıp tuttum. E sen de atıp tutmasaydın şekerim, hem millet bilmez mi bunları oy toplamak için atıp tuttuğunu? Hem millet bilmez mi o vaatlerin ancak tek başına iktidar’da mümkün olabileceğini? Uzatma haydi, kırmızı çizgiyi bırak, sarı çizgiye gel. Uzatma haydi, dal içeri dal. Kapı açık.
