Giriş
Partiden ayrılabilirsin. Çalıştığın şirketten ayrılabilirsin. Yıllarını verdiğin gazeteden de ayrılıp gidebilirsin...
Ayıp değil. Ama ayrıldığın ocağı kötülemen ayıp.
Meral Akşener, İYİ Parti’den istifa eden bir milletvekilini, sırf bu açıdan eleştirdi.
Çok haklı. 28 Şubat’ta DYP’ye kurulan tezgâhı, en iyi Akşener bilir. Neydi o? Her gün bir istifa...
Her gün bir istifa... İstifayla beraber de bir araba laf... “Gerekçe” adı altında bir sürü bahane.
Ne günlerdi... Bu tezgâhın organizatörleri vardı. Simsarları vardı. Üst akıl bile vardı. Bir taşla iki kuş vurdular.
Erbakan’ı ve Çiller’i, ikisini birden yediler.
Bugün öyle şeyler yok artık. Partiler, birbirlerine 20 milletvekili ödünç verecek kadar yakınlaşabiliyorlar.
Öyle ki, 2007’de önünü kestikleri Abdullah Gül’ü şimdi çatı aday olarak düşünebiliyorlar. Lâyıktır. Yeri gelmişken söyleyeyim, Abdullah Gül’de büyük bir gelişme var. Öyle ki... Giderek Demirelleşiyor.
NOT:
5 kuruşluk tazminat davası, ne hoş.
5 kuruş deyip geçmeyin.
Çocukluğumuzda CHP iktidardayken, biz 5 kuruşa dondurma yerdik.
