Giriş
Eğitim bilimci Robinson’a göre birçok yetenekli çocuk sevdikleri işleri yapmaktan vazgeçiyor. Para kazanamama, statü sahibi olamama, geleceğini güvence altına alamama gibi endişeler onları ait olmadıkları işleri yapmaya zorluyor.
Hatta bazı çocuklar akademik uğraşlarla o kadar meşgul oluyorlar ki, kendi özlerinde taşıdıkları yeteneklerini hiçbir zaman keşfedemiyorlar!
***
Robinson’a göre okulda başarılı olan öğrencinin zeki kabul edildiği günümüz eğitim sisteminde ‘akademik enflasyon’ yaşanıyor! Günümüzde eğitimin tüm odağının ve işlevinin öğrenciyi sadece üniversiteye hazırlamak olduğunu görüyoruz. Artık lisans diploması tek başına bir şey ifade etmiyor!
Önceden üniversite mezunu olmanın kabul edilebilir yeterlilikte olduğu işler için artık yüksek lisans, doktora gerekiyor! Gittikçe yükselen bu akademik standartlar öğrencileri zorluyor. Yarışa ayak uyduramayanlar yetenekleri ve zekaları ne boyutta olursa olsun sisteme kabul edilmiyor, sistem onları öğütüyor.
***
İyi bir işe sahip olmak için üniversiteye gitmek zorunda olduğumuz takıntısı var. Mevcut eğitim sistemleri fast food gibi standart ve sağlığımızı bozuyor! Bu yaklaşım ruhumuzu ve enerjimizi tüketiyor. Oysa herkesin bünyesine göre beslenmesi, kişisel beslenme programı olması gerekiyor.
***
Ken Robinson, yanlış gidişatın önüne geçebilmek için zeka kavramının gözden geçirilmesinin şart olduğunu söylüyor. Zekanın görsel, müzikal, sözel, bedensel gibi birçok farklı türü var. Zeka aynı zamanda birçok farklı disiplinle ilişkili bir kavram.
Birçok insan görüyorum, işini sevmiyor. Öylesine akıntıya kapılmış gibi yaşıyor, hafta sonunun gelmesini bekliyor. Çok daha az insan görüyorum, işi ile bütünleşmiş, kendini işine adamış olarak yaşıyor.
***
İnsanın içindeki cevheri, yeteneği, hayalleri çıkaracak koşulları oluşturmalıyız! Eskiyi yamalayıp onarmaya çalışarak bir yere varamayız, devrim yapmak şart! İşi iyice abarttık, iyi bir anaokuluna gitmek için üç yaşındaki çocukları bile mülakatlara sokmaya başladık!
Doğru anaokuluna girmek için öyle bir rekabet var ki, artık üç yaşındaki çocuklar mülakata alınıyor! Bir komisyonun önünde oturan bir çocuk düşünün, önünde özgeçmişi. Komisyon sayfaları çevirirken, şöyle diyor:
“Eee, bu kadar mı? 36 aydır yaşıyorsun, hepsi bu kadar mı? Hiçbir şey başaramamışsın. Zaten belli ki, ilk altı ayı meme emerek geçirmişsin!”
***
Dokuz yıl önce bir sloganla karşılaştım, şöyle diyordu: “Üniversite anaokulunda başlar!” Hayır, efendim; anaokulu, anaokulunda başlar!
