Giriş
X, Y, Z, Alfa kuşağı diye bahsedilip durulan kuşak kategorileri var.
Peki ama nedir bu kuşaklar ve birbirleriyle neden çatışırlar?
Sabırsız, teknoloji bağımlısı, tüketim çılgını “Z kuşağı”!
Bir “Y kuşağı” olarak, Z kuşağına bazı konularda haksızlık yapıldığını düşünüyorum.
Bu kuşak her ne kadar literatürde 1996-97 doğumluları kapsasa da, aslında tam tanımını 2000 ve sonrası dönemlerde doğanlar için kazandı.
Teknolojinin avucuna doğmak, bu kuşak için söylenebilecek en güzel sözlerden olsa gerek, ki kendilerine “internet kuşağı” da deniyor.
Bu kuşağı öyle boş vaatlerle, ayağı sağlam basmayan bilgilerle kandıramazsınız.
“Çok bilmiş” diye nefret ettiğimiz bu nesil, aslında çok çabuk bilgiye ulaşabilen ve sorgulayan insanlardan oluşuyor.
Tek tıkla bütün güvenirliğinizi alt üst edebilir ve saygınlığınızı zedeyebilirler.
Bu yüzden boş sözler yerine, gerçekten emin olduğunuz bilgileri aktarmalısınız “Z kuşağı”na.
Yeni yeni çalışma hayatına giren “Z kuşağı”, enseye vur ekmeğini al deyimin de bir hayli uzaktır.
Daha ziyade “ciğerinizi söker” deyimine yakındır.
Çünkü daha önce de belirttiğim gibi; tek tıkla bütün haklarını öğrenebilir, bütün iş ilanlarına başvurabilirler.
Kaybetme korkusu bu kuşağa göre değildir.
Bunda ezilmiş, tehdit edilmiş “X kuşağı”nın “Ben yapamadım sen yap, ben okuyamadım sen oku, sen korkma…” sözleriyle bezenmiş çocuk yetiştirmesinin de etkisi var.
Bana kalırsa, insanlar kendi hayallerini gerçekleştirsin diye çocuk yetiştiriyor.
Bu sebepten, kendinden gelen bir sonraki kuşak hep birbirinin tam zıttı oluyor.
Ezilmiş bir nesil, boyun eğmeyen bir nesil yetiştiriyor.
Kıtlığı görmüş bir nesil, refahın tadını çıkaran bir nesil yetiştiriyor.
Namus kavramını yoğun yaşayan nesiller, seçimlerinde serbest nesiller yetiştiriyor…
“Z kuşağı”nın duymaktan en nefret ettiği sözlerden biri, “elinden telefonu düşürmediğinin” söylenmesidir.
Belki de bu konuyla savaşmak yerine, kabullenmek gerek.
İlla boş ve amaçsız işler yapıyormuş gibi yüklenilmemesi, artık her işlemin telefondan yapıldığının bilincine varmak gerek.
Öyle ya; siz banka sıralarında saatler geçirirken, onlar mobilden hallediveriyorlar tüm işlemleri!
Bilet alıyor, yazı yazıyor, mail gönderiyor, program yapıyor, gazete okuyor, tarif bakıyorlar…
Rahat bırakmak gerek.
Sizin için bu bir bağımlılık olabilir fakat onlar için bir gereksinim.
Alfa kuşağı
Z’den sonra gelen “Alfa kuşağı” (2013-2030 doğumlular) ise daha 1,5-2 yaşından itibaren telefonu açmayı ve istediği bölümlere girmeyi bilen bir nesil.
Bu nesil için teknolojiye savaş açmak, sadece kuşak çatışmasına sebep olur.
Savaşmak yerine kısıtlamak en doğrusu.
X kuşağı: Yeri gelince tarih, yeri gelince teknoloji
Bu kadar kuşaklardan bahsetmişken belirtmeliyim ki bir Y kuşağı olarak dinlemekten en keyif aldığım kuşak “X kuşağı”(1963- 1981 doğumlular)
Gelişimin her halini gören bu insanlar, yeri gelince tarihi, yeri gelince teknolojiyi yansıtıyorlar.
Elinde akıllı telefonu ile sosyal medyada gezinirken, annem ev telefonundan karşı tarafa bağlanmak için nasıl sıra aldıklarını, televizyonundan dijital içeriklerin bulunduğu siteden yabancı dizilerini izlerken, mahallede tek bir kişide siyah beyaz televizyonun olduğunu, herkesin haftada bir yayınlanan filmi izlemek için o eve girdiğini anlatıyor.
Y kuşağı: Çocukluğun tadını almış son nesil
Mensubu olduğum “Y kuşağı” ise bana kalırsa çocukluğun tadını almış son nesil.
Sokakta oynayan son nesil demek de yanlış olmaz.
Oyuncaksız oynanabilen fakat insansız oynanamayan oyunların mucididir bu nesil.
Bu yüzden de akran ilişkilerinde insana muhtaçlığı bilen, problemlerini kendi çözen bir nesildir.
Kurgulanmış oyunları oynamamış, yaratıcılık sınırlarını zorlamış bir nesildir.
Annesinin tek bir bakışından destanlar çıkaran, anlayamadığı noktalarda da nöronlarının hızlı sinyalleri için dua eden bir nesildir.
Hangi kuşak olursa olsun; değişmeyen mutlak doğrular var.
Dürüstlük, sevgi, saygı her kuşakta olması gereken özellikler.
Hayat şartları değişse de, aktarılması gereken özellikler bunlar olmalı.
