Selahattin İmamoğlu

“B planı” olmayan Fener

Aykut Kocaman yönetimindeki Fenerbahçe, sezon başından beri 13 resmi maç oynadı. Son haftalarda taraftar “iyiye gidiyoruz” diye de ümitlendi. Bir bakalım gerçekten öyle mi?

Sezon başında Young Boys ve Paok’a kendi sahasında gol atamayan Fenerbahçe, dün de Saraçoğlu’nda Galatasaray’a karşı aynı başarısızlığı sergiledi. Antalya, Manisa, Konya ve Gençlerbirliği galibiyetlerinde 3-4 gol atılmış olsa da Fener’de değişen pek bir şey yok sanki! Young Boys, Kayseri, Beşiktaş(2.yarı), Paok, Galatasaray ve Trabzon takımları ile yapılan toplam 8 maçın çoğunda, Fenerbahçe neredeyse hiç varlık gösteremedi ve silik bir futbol oynadı. Aykut Kocaman’ın dünkü basın toplantısında belirttiği gibi “takımın, daha doğrusu bizzat kendisinin” FB’ye denk takımlara karşı bir “B planı” maalesef yok! Aslında Kocaman’ın denk dediği takımlar da tartışma konusu! 4-2-3-1 taktiğinde orta sahanın ilerisindeki 3’lüde, ortada yer alan kişi (Alex) çok etkisiz kaldığından, çift ön liberolu sistemde sahanın ortasında büyük bir boşluk oluşuyor. 3. bölgeyi rahatlıkla geçen rakip takımlar, çok sayıda oyucuları ile ceza sahasının önünde kolayca yer bulabiliyor.

Fenerbahçe neden gol atamıyor? “

Takım gol rekoruna gidiyor” derken gol atamamak da nereden çıktı şimdi demeyin! Saydığım maçları hatırlarsanız, hepsinde gol sorunu yaşandı. Bu takımların ortak noktaları, orta alanda zaman zaman faullü de olsa sert basarak Fener’in hücümlarını durdurmaları, kanatlara zamanında top gitmesini önlemeleri ve alan savunması yapmaları. Bırakın gol atmayı , Fenerbahçe bu sistemle oynayan takımlara karşı pozisyon bile yakalayamıyor. Bu durum sadece Aykut Kocaman’ın zaafı da değil; hatırlayalım geçen senenin Twente ve Lille maçlarını!

Fenerbahçe neden çok gol atıyor?

Konya, Gençlerbirliği, Kasımpaşa, Manisa ve Antalya takımları Fener’e karşı “haddimizi bilelim” derken, defanslarını çok geriye kurup kanatlardan Dia, Gökhan, Stoch ve Özer’in, orta sahadan da Emre ve Semih’in araya sızmasına izin vererek bolca şut atılmasına ve çok sayıda pozisyon yakalamalarına ortam yarattılar.

Durum böyleyken Daum’dan sonra ne değişti? Aslında sadece teknik direktör değil, takımdaki oyuncular da çok değişti; Brezilyalılar artık yok! Kanatlar daha hızlandı ve sıralamadaki alt takımlara karşı artık Fenerbahçe 1-0 veya 2-1 değil, bol gollü sonuçlarla kazanıyor; ama maalesef daha sert, orta düzey ve üstü takımlara karşı takım geçen senelere göre bile zorlanıyor.

Gazeteciler bilir, en büyük satışlar, tirajlar yazın gerçekleşir. İnternet siteleri de ziyaret rekorlarını o dönemlerde yaparlar. Çünkü futbol kulüplerimiz transfer rekorları kırarlar, avrupada transfer etmedikleri yıldızlar kalmıyor. Transfer sezonunun sonunda da, bazı istisnaları saymazsak, ne kadar sorunlu , sakat futbolcu varsa Türkiye’yi büyük pazarlıklar sonucu kabul ederler !!!

İtalya’da, Almanya’da, İspanya’da, Brezilya’da 500.000 €’ya oynayan yıldızlar(!) Türkiye’de vergisiz 2.000.000-3.000.000 €’ya imza atarlar. 1-2 sezon sonra da, 2 türkçe kelime etmeden de, paralarını, tazminatlarını alıp, taraftarları ve Türkiye’yi çok sevdiklerini söyleyerek bir daha dönmemek üzere ülkemizden ayrılırlar. Olsun, halkımız bunlara aldırmadan istisnasız tüm yıldızlarımızı baş tacı eder. Havaalanı insan seli olur, imza törenlerine koşarlar, formalar alınır, her gün haberleri gazete, internet ve tv’den izlenir.

Şimdi de çıkan sonuçlarımıza bakalım : Yıldızlarla dolu takımlarımız sayesinde adını öğrendiğimiz takımları hatırlayacak olursak :
Otelul Galati,
Anorthosis,
Metalist Kharkiv
Tromsö