Kupa aşkına

Maç, hakem Buğra Taşkınsoy’un hafif bir sağlık sorunu ile geç başladı. Neyse ki Taşkınsoy’un önemli bir sorunu yoktu. Kendisine geçmiş olsun diyoruz. Onun yerine görev yapan Ali Yılmaz’ı da hatasız yönetimi için tebrik ediyorum. İki takım da finali isteyen bir kadro ve oyunla başladı. Galatasaray adına Sallai, tehlikeli olabilecek pozisyonlarda bir türlü doğru pasları veremedi. Konya taraftarının Konya Meramlı, forma numarası 42 olan Abdülkerim’i ıslıklaması biraz anlamsız oldu. Sahaya atılan maddeler de bu futbol şehrine hiç yakışmadı. Beklenen goller Osimhen ve son haftaların golcüsü Torreira’dan geldi. Torreira’nın yükselen formunu Lemina’nın gelişine bağlayanların sayısı az değil. Lemina işin defansif tarafını halletmeye başlayınca, Lucas’ın ofans özellikleri ve yeteneği ortaya çıktı. İkinci yarı için 2-0’lık sonuç yeterli olur herhalde diye düşünenler yanıldı. Sallai farkı üçe çıkardı. Kolay bir maç olacak galiba derken; oyuna sonradan giren Pedrinho’nun golü Konya’ya umut verdi ama Sallai, bir dakika sonra bu umutları bitirdi. 83’te Konya Adil’le direğe takılınca maç bitmiş oldu. Yusuf Demir tabelayı belirledi. Cim Bom zor geçmesi beklenen maçı farklı kazandı. Galatasaray bu kupayı en çok kazanan takım. En son 6 sene önce kazanmış. Türkiye Kupası, bu sezon Avrupa’daki başarısızlığı unutturmak adına önemli. Şampiyonluk tabii ki çok önemli ama Okan Buruk bu yılı iki kupayla bitirebilirse kredisi çok yüksek olur. İki kupa Young Boys, Alkmaar, Rigas, Malmö maçlarını bir nebze unutturur.