Giriş
Geçenlerde sancılı bir boşanma hikayesine denk geldim. "Bu insanlar zamanında kime ne yapmışlar ki bugün bunu yaşıyorlar?" diye düşündüm. Yaşam deneyimi boomerang gibi dönüp buluyor yine seni. İnsanlığın ortak yaşam deneyiminden çıkan sözler de aynı şeyi söylemiyor mu?
- Ne ekersen onu biçersin
- Alma mazlumun ahını çıkar aheste aheste
- Ne kul hakkına gir, ne kul hakkı ye
Bu ortak deneyimin bir bildiği var ki, söylemişler aynı sözü.
Benim amcam da “Etmeyin oğlum etmeyin” derdi. “Etmeyin ki size de etmesinler.” Biz de bazen hayat sadece kendi etrafımızda dönüyor zannediyoruz. Umarsızca kalp kırıyor, hak yiyoruz. Yanımızda çalışan işçiyi saygısızca azarlıyor, sipariş verdiğimiz garson hizmetkarımızmış gibi emrediyoruz. Bir sevgilimiz varken başka bir sevgili daha edinip insana saygısızlığı bırak, sevgililik kavramına ihanet ediyoruz. Aslı astarı olmayan ofis dedikodularıyla hak yiyor, ayağını kaydırmak istediğimiz kişiye lobi kuruyoruz. Boşanırken mal kaçırıyor, sattığımız üründe tağşiş yapıyoruz. Müşterimize en ucuz malzemeden yaptığımız tatsız tuzsuz yemeği veriyor, üstüne bir de para alıyoruz. Çalıştığımız kurumun malına göz dikip kendimize ne kadar çıkar sağlarız diye bakıyoruz. “Bu onun hakkı" diyecek erdemi gösteremeyip kendi kendimize küçülüyoruz.
“Nefs insanı rezil eder” derdi amcam. Öyle sahiden. Bilmezsen rezil eder, yolunu yöreni bulamazsın. İşte tam da bu nedenle “Etmeyin oğlum etmeyin, bir gün yolunuza çıkar.”
