A sen zayıfladın mı?

İki dakikalık ayaküstü karşılaşmalarda sorulan sorular vardır.

A sen zayıfladın mı? A sen şişmanladın mı?

Ne yapacaksın şişmanlamış mı, zayıflamış mı? Yok illa sorulur. Hal hatır sormadan sorulur hem de. Bu mevzu neden önemlidir anlamam,  çoğu zaman da şaşırırım. Bir insan bunu neden sorar? Cevabı ne olsun ister? Sorduğunun kendisine faydası var mıdır? Sorduğu kişiye faydası var mıdır? Sormasa da olur mu? Sormasa da olur bir soru neden gelip başköşeye oturur?

Sanırım dış görüntüye verdiğimiz önemden. O nasıl görünüyor, ben nasıl görünüyorum kıyasından, bizdeki eksiklik -aslında eksiklik yok ama zihinsel algımız böyle çalışıyor- karşımızdakinde de var mı diye aranmamızdan, belki de sadece boş konuşma alışkanlığımızdan. Sebebi ne olursa olsun bir sohbete bu sorularla başlamak çok gereksiz. Bir sohbet böyle başladıysa da boş küme zaten, zaman harcamaya değmez.

Yeri gelmişken Lao Tzu’nun gereksiz söz söyleme, az konuşmaya dair çok güzel sözleri var. Kısacık cümleleriyle koca bir göğü aydınlatıveren meşale gibi böyle bilgeler.  Bu sözleri Yol ve Erdem Kitabı’ndan derledim. Kitabın çevirisi Cem Şen’e ait.    

Az söz doğaya uygundur.

Bilenler söylemiyor, söyleyenler bilmiyor.

Söz ustası yersiz söz söylemez.

Erdemli insanlar boş söz söylemez. Sözünü dikkatli seçer, ender konuşurlar.

Güzel sözler kalpleri, iyi eylemler saygıyı kazanır.

Sözlerdeki en yüce iyilik içtenlik ve nezakettir.

Fazlasını söyledikçe gerçeği yitirirsin.