Avukatlık, koruyucu hekimlik gibidir

Babannemden kalan bir evimiz vardı. Annem ve arkasından babam vefat edince ben şehri terkedip memlekete yerleştim. Yaklaşık 10 yılı aşkın süredir de kirada oturuyorum. Bu girişi yapmamın bir nedeni var. Amcam, babannem, dedem ve babamla anlaşarak, bizlere bir daire almak ve bu suretle borcunu ödemek vaadi ile babaaneme ait evi sattırıp parasını aldı. Sonra ne mi oldu? Parayı aldı, 10 seneyi geçtik hâlâ bize ne ev aldı ne parasını ödedi. Bu arada babaanne de dede de ve hatta babam da vefat etti. Şimdi biz ne yapabiliriz? Bu parayı nasıl alırız? H.Y.

Bilemiyorum kaç defa söyledim, bilemiyorum daha bundan sonra kaç defa söyleyeceğim. Bir hukuki ilişkiye girileceği zaman, işin başında bir hukukçuya danışmak şarttır. Olay gelişip çıkmaza girdiğinde hukukçuya danışmanın pek anlamı yoktur. Zira hukukçu sihirbaz değildir, elinde sihirli değnek yoktur. Hukukçu kanunlar çerçevesinde nasıl hareket edilmesi gerektiğini bilir, kanunlar çerçevesinde olaylara çözüm getirir. Ancak olay hukuki zeminden çıkar ve böyle bir sonuca ulaşırsa hukukçunun da yapabileceği bir şey yoktur. Aslında avukatlık koruyucu hekimlik gibidir, hukuki önlem peşinen alınmalıdır.

[[HAFTAYA]]

Hukuki önlem alınmadan girişilen böyle bir durumda “Avukata başvurduk ama olayı çözemedi” gibi ifadelere üzülerek rastlıyorum ve bunun büyük bir haksızlık olduğunu görüyorum. İşte önümde bir örnek. “Size ileride ev alırım” deyip annesinin evini sattırıp parasını alıp giden birine, 10 sene sonra ne yapılır? Doğrusu uzun söze gerek yok, yanıt kısa “Hiçbir şey yapılamaz”. Parayı veren ölmüş, mirasçıları ölmüş, konuşmalara muhatap olanlar ölmüş, para verilmiş ama elde makbuz falan yok. Ev taahhüdü alınmış yazılı belge yok. Aradan 10 sene geçmiş, bu genel bir zamanaşımı süresi. Şimdi ben okuyucuma “Şöyle bir yola başvurun bakalım ne olacak” deyip ümit verebilir miyim? Bana sorduğuna göre söyleyeyim, bu parayı alamazsınız. Bu benim tespitim ama el elden üstündür, biri çıkar da ben alırım derse ve size güven verirse bu çözümü de birlikte tartışırız. Bugün için üzülerek diyorum ki “Bana göre ümit yok”.