Ak Parti çok riskli bir siyaset yapıyor

Bu yazıyı okumaya başlarken bir noktayı bilmenizi istiyorum. Bugünlerde komplo teorisi üretmek öylesine moda oldu ki, aşağıda yazdıklarıma lütfen yanlış anlamlar yüklemeyin. Ben bir saptama yapıyorum, o kadar. Kimselere mesaj vermiyorum, kimseleri de yönlendirmeye çalışmıyorum. Sizinle bazı gözlemlerimi paylaşmak istiyorum. Bugünden sonra neler olabilir, sorusuna yanıt arayanlara, önümüzdeki seçimlerin önemini işaret etmek istiyorum.
Ak Parti’nin geleceği 2011’deki seçimin sonucuna bağlıdır. Bunu kendileri de çok iyi biliyor, buna rağmen anayasa değişikliğinden tutun referandum ve hem yargı, hem de askerle risk dolu sürtüşmelere giriyor. Başbakan gözü kara gidiyor. Hiçbir siyasi hesaba uymayan adımlar atıyor.
Önümüzdeki seçimler hem Türkiye’yi, hem de Ak Parti’yi çok yakından etkileyecek. Kararsızların oranı hâlâ çok yüksek. Bundan dolayı, kendinizden ne kadar emin olursanız olun, oyların nereye kayacağını şimdiden tahmin edemezsiniz.
İsterseniz, gelin Ak Parti’den başlayalım...
Şu sıralarda aksine göstergeler var, ancak bir an için Ak Parti’nin önümüzdeki genel seçimleri kaybettiğini ve iktidarın el değiştirdiğini düşünün... Hadi abartmayalım, azınlığa düşmesin de bir küçük parti ile koalisyon yapmak zorunda kalsa dahi yeter... Bu olasılıkta Ak Parti’nin işi çok güçleşecektir. Yani net bir çoğunluk sağlayamaması durumunda, başta Erdoğan olmak üzere, Ak Parti yandı demektir.
Daha şimdiden diş bileyenlerin hazırlıklarını görür gibi oluyorum. Ak Parti’nin Kahramanmaraş Milletvekili Avni Doğan’ın dediği aslında çok doğru. Deniz Baykal’ın da dikkat çektiği gibi, açıkça “Aman oyunuzu eksik etmeyin, tökezlersek Ergenekoncular bizi fena hırpalar” demeye getirdi.
Erdoğan öylesine çok arı kovanına çomak soktu, eskiden egemen olan çevrelerin düzenini öylesine bozdu ki, fırtına çıkarmaya hazırlananların sayısı her geçen gün artıyor.
İşte bundan dolayı “Ak Parti seçimi kaybederse çiğ çiğ yenecek” diyorum. Bu ülkede çok iktidar değişti, ancak hiçbiri alışılmış düzeni Ak Parti kadar, hallaç pamuğu gibi atmadı.
İnönü, zaten düzenden yanaydı. Kendi kurduğu düzeni korudu.
Demirel, düzeni altüst etmediği için, iktidardan düştü, ancak sonradan geri aldı. Özal, ekonomik düzeni değiştirdi, ancak siyasi düzene dokunmadı. Çiller, düzeni biraz sarsar gibi oldu ve hemen devrildi. Erdoğan ise her şeyi altüst etti. Alışılmışları, tabuları, sloganları devirdi. Yeni ve farklı bir düzen kurdu. Bunları yaparken bir kesimden alkış aldı, ancak geleneksel güçleri tümüyle karşısına geçirdi.

Erdoğan, bu duruma düşmemek için...

Geçmiş yıllarda, düzeni bozanları muhalefet, üniversite hocaları ve medya afişe eder, zinde kuvvetler de gereken cezayı verirdi.
Bugün, yeni bir ortam oluşuyor sanılsa dahi, Ak Parti’nin önümüzdeki seçimi kaybetmesi, saati geri çevirebilir, eski düzenin ve alışkanlıkların geri gelmesine yol açabilir.
Türk Silahlı Kuvvetleri bugün belki, eskisi kadar duruma hakim olmasa da, iktidarı kaybetmiş bir Ak Parti sonrasında siyasi etkinliğini tekrar arttırabilir. Eminim Erdoğan da bu olasılıkları düşünüyor ve önlem alıyordur. Bunların başında da, seçimi kazanmak için elinden geleni yapmak, her yolu denemek gelecektir. 2010’un özellikle ikinci yarısında Başbakan’ı, büyük olasılıkla, Noel Baba gibi, topluma hediyeler dağıtırken göreceğiz. Ak Parti’nin, seçimi normal zamanında (Temmuz 2011) yapmak istemesinin nedeni de bu. Ekonominin toparlanması, işsizliğin azalması iktidarın elindeki en önemli seçim kartları olacak. Tabii muhalefet de bu fırsatı kaçırmak istemiyor ve erken seçim için bastırıyor. Zira, Erdoğan’ın önümüzdeki seçimleri kazanması durumunda, sekiz yıllık iktidarda gerçekleştirdiği her şeyi daha da çivileyeceğini biliyor. Bu olasılık hem Baykal, hem de Bahçeli’nin sonu anlamına gelecektir.
Ergenekon’un sürmesi, TSK üzerindeki baskının devam etmesi anlamına gelecektir. Bundan dolayı muhalefet, seçimleri ne kadar erkene aldırabilirse o kadar iyi sonuç elde edebileceğini düşündüğünden dolayı bastırıyor. Özetle, gelecek seçimlerin ertesi günü yepyeni bir Türkiye kurulacaktır.

Ben tezgahtarım, ama emir eri değilim...
Kimse aksini söyleyemez, Başbakan genel tutumuyla medyanın önemli bir kesimi korkuttu. Eleştirilere hatta haber sunumuna ve yazımına o kadar sert tepki gösteriyor ve medya patronlarına öylesine gözdağı veriyor ki, ilk defa bu ülke basınında birkaçı dışında genel bir “alttan alma” giderek yaygınlaşıyor.
Son olarak medya patronlarına, köşe yazarlarını şikayet edişi, “Eğer tezgahtarınız şirketi batırıyorsa onu tutar mısınız?” demesi, miting alanlarında olsun, kendi partisinin grup toplantılarında olsun, beğenmediği medyayı sürekli dövmesi artık etkisini gösteriyor. Eskiden olsa, herhangi bir başbakan bunların dörte birini söylese, ülke birbirine girer; medya ayaklanır, edilmedik laf bırakılmazdı. Şimdi “Ahh ben neler neler yazarım, ancak hadi susayım daha iyi...” tepkileriyle yetiniliyor. Başbakan’ın bu tepkileri sadece muhalif basında değil, Ak Parti iktidarını destekleyen gazete ve yazarlarda da korku rüzgarı estiriyor. Gerilimi arttırıyor. Onlar da zaman zaman eleştiri sınırını aşınca fırçayı yiyiveriyorlar. Muhalif basının başına gelenleri gördükçe, kendi konumlarından daha da kaygılanıyorlar. Ben de Sayın Başbakan’ın “tezgahtar” diye adlandırdığı kişilerden biriyim. Aslında her tezgahtar kendi malını satıyor. Patronlar da o malları alıp vitrine koyuyorlar. Başbakan bu eleştirilerinde öyle bir noktaya geldi ki, bir süre sonra patronlar, alacakları köşe yazarlarını dahi Başbakan’a sorma ihtiyacını duyabilecekler. Bunun adına basın özgürlüğü veya demokrasi denemez... Ben de kendi adıma “tezgahtarlığı” kabul ederim, ancak “emir eri” olmayı kabul edemem.