Giriş
‘Benzemez Kimse Sana’ yarışması Star’da yeniden yayınlanmaya başladığında 2015 yılının Ocak ayıydı. Şarkı söylemeyi beceremeyen 10 kişi yarışmacıydı.
O yarışmacılardan biri de bendim.
Yarışmanın müzik direktörü Attila Özdemiroğlu’ydu. Hastalığının teşhisi yeni konmuştu. Kemoterapi görmesi gerekiyordu. Ama o zor durumuna rağmen işini hiç aksatmadı Attila Abi.
Bizim gibi şarkı söyleme konusunda en küçük yeteneği bulunmayan 10 kişiyle tek tek ilgilendi. Seslerimizi düzeltti. Şarkıları bize göre aranje etti. Kısacası bizim gibi yeteneksizlerden birer sahne şarkıcısı yarattı.
Attila Abi o yarışmada bir tek kez sahnede piyano çaldı. Evet, bana çaldı. Düşünebiliyor musunuz, ben şarkı söylüyorum, arkamda duayen Attila Özdemiroğlu çalıyor...
O günü unutmam mümkün değil.
O kadar heyecanlandım ki, zaten şarkıyı da doğru dürüst söyleyemedim. Yıllar sonra çocuklarıma gururla gösterebileceğim bir görüntüdür o.
Yaşar’ın ‘Kör Bıçak’ şarkısıydı. Şarkının bir bölümü şöyle diyor: “Bir gün aktı gözyaşlarım durmadı durmadı...”
Attila Abi ölümüyle sadece kendisini sevenlerin değil, müziği sevenlerin de gözyaşlarını akıttı.
Eserleriyle yaşayacak, hiç kuşkum yok. Ben onu tanımaktan, kısa süre de olsa onunla çalışmaktan onur duyuyorum.
İyi ki o yarışmaya katılmışım, iyi ki o sahneye Attila Abi ile çıkmışım.
SEVİYORSAN GİT KONUŞ
Biri varsa hayatında, binlerce kez “Seni seviyorum” demekten çekinme. Elini tutmaktan, beline sarılmaktan, göz göze bakışmaktan korkma.
Aşk konusunda cimrilik yapma, duygularının açığa çıkmasını engellemeye çalışma. Rahat ol biraz, bak o zaman hayatın nasıl daha güzel olduğunu anlayacaksın.
Yemeğin tatlanacak, filmlerin renklenecek, şarkıların en güzel ezgilerle donanacak. İç sıkıntıların sona erecek, paylaşmanın nasıl güzel bir şey olduğunu anlayacaksın.
Ve kutsanacaksın arkadaşım, aşkla kutsanacaksın, sevgiyle kutsanacaksın. Bir insanı sevmenin, sevdiğini söylemenin dünyanın en kutsal şeyi olduğunu anlayacaksın.
Şimdi tam da sırası. Hadi kalk git yanına “Seni seviyorum” de. Uzaktaysa al eline telefonu, ara, söyle. Olmadı mesaj yolla, anlat duygularını.
Sevmekten öte ne olabilir ki bu dünyada? ‘Yalan dünyada?’
OBRADOVIC’İN ASKERLERİYİZ
Fenerbahçe taraftarı bu tezahüratı iyi bilir. Hemen her basketbol maçında tribünler mutlaka “Obradovic’in askerleriyiz” diye bağırır, pankartları açılır.
Ama ben hayatımda, bu tezahüratı bu kadar hak eden başka bir antrenör görmedim.
Türkiye tarihinde ilk kez bir basketbol takımı iki yıl üst üste Final Four’a kaldı. Bu başarı tamamen Obradovic’in.
Spor yazarları hep der ki; “Mesele bir kez Avrupa’da çeyrek final, yarı final oynamak değil.
Her sene bu seviyelerde mücadele etmek.” İşte Fenerbahçe Erkek Basketbol Takımı artık o seviyede. 15 kez Final Four gören, 8 kez bu kupayı alan Obradovic sayesinde Fenerbahçe artık Avrupa’da basketbol ekolü olmuş durumda.
Aziz Başkan kendisinden daha öne çıkan hocaları falan pek sevmez ama, neyse ki Obra’ya pek bir söz söylemiyor.
Bence Obra ile ömür boyu sözleşme yapılmalı. Daha iyisi yok çünkü.
Mersin’e yakışır ödül töreni
Mersin Uluslararası Altın Palmiye Ödülleri’nin ikincisi 9 Mayıs’ta Mersin Vonasis Otel’de düzenlenecek törenle sahiplerini bulacak.
Benim de organizasyon komitesi başkanı olduğum bu ödül töreni için Nedim Delibaş çok çalıştı.
Ben Nedim’in dünyada ulaşamayacağı kimse olduğunu zannetmiyorum. Ama mesele sadece ulaşmak değil.
Mersin’in bu ödül törenine sahip çıkması şart. Onlarca medya kuruluşunun takip edeceği, televizyonlardan canlı yayınlanacak bu ödül töreni Mersin’in tanıtımına öyle büyük katkı sağlayacak ki...
Bunu fark etmemek için gerçekten kör olmak gerek. Ama işte, hem kıskançlık hem vurdumduymazlık bu törenin büyük kitlelere ulaşmasını engelliyor.
Olsun, biz yine 9 Mayıs gecesi dünya çapında yıldızları Mersin’de buluşturacağız.
Mersin’den dünyaya dostluk, barış mesajları vereceğiz. O konuklar, Mersin’i görecek, gezecek, yemeklerini yiyecek ve dönüp herkese anlatacak.
Daha ne olsun, bunun manevi hazzı bize yeter.
