Giriş
Kulağa güzel geliyor.
Memur’a ek iş ama nasıl bir iş?
Çünkü “benim memurum” devletin saygınlığını omuzlarında taşımaktadır.
- Kaymakam Bey Amca.
- Nüfus Memuru Abi.
- Tapu Dairesindeki Bacı.
Hepsi memur.
Maliye’den Özel İdare’ye, Hazine’den Adliye’ye, Posta’dan Gümrük’e kadar, her dakika o.
- Benim memurum.
***
Tozlu bir odada, kırık bir sandalyeyle, pencereden sızan rüzgara rağmen, çalışıyor, çalışıyor.
- Benim memurum.
Devleti sırtında taşıyor.
Elindeki tükenmez kalem bile ona sayıyla verilmiştir.
Birazdan paydos.
Çıkıp yağmurun altında, durak’a yürüyecek ve otobüs bekleyecektir.
Gençliğini bile yaşamadı.
Ömründe belki deniz bile görmeyeni var.
Şikayet etmez. Sokağa dökülmez.
Halim selim bir insan.
Dar gelirine rağmen daima temiz ve titiz.
***
Hükümetler O’ndan ketum olmasını ister.
E insaf... Bu kadarcık maaşla çolukçocuk nasıl yaşadıklarının sırrını bile söylemez o... Daha nasıl ketum olsun?
- Benim memurum.
Devlet terbiyesinin simgesi.
Milletin şah damarı.
Kötü gün dostu.
Eh, içlerinde yanlış yunluş insanlar yok mu?
Elbet var. O kadarı her meslekte var.
Ama hiçbir meslek, bu ülkeyi sırtında taşımaz. Memur taşır. Krizlerde taşır. Hükümetsiz dönemlerde taşır.
Ara rejimlerde bile taşıdı.
***
Şimdi siz ona ek iş lütfediyorsunuz.
Ama nasıl bir iş?
- Kendi bulsun.
Nasıl bulsun?
Buldu diyelim. Nasıl vakit ayırsın? Ayırdı diyelim. Dikkatini ve enerjisini nasıl kullansın?
Sonra... Her iş yakışık alır mı benim memuruma? Bugün git yarın gel’ciler için kolay. Ama ciddi memur’a göre ek iş yine devletin gösterebileceği paralel bir iş olmalıdır. Raflarda yığılmış o kadar çok iş var ki benim memurum hiç incinmeden bunları üstlenebilir.
Ama git kendine ek iş bul derseniz, ortadireği sarsmış ve sallamış olursunuz.
