En kolay

Bizim memleket namus ve şeref’le yoğrulduğu için yeminlerimizde hep o vardır. Ama kimse yeminini tutmaz. Yaptırımı da yok.
İspat edemezsen müfterisin derler.
Evet, müfterisin.
Ama kim bilecek?
Nerende yazacak müfteri olduğun?
Namerdim ki derler.
Lâf işte.
Alnında nâmert yazmaz ki.
*
Adam, aile şerefini temizliyor:
- Dan dan dan.
Namus cinayeti.
Namus sözü.
Namus borcu.
Namuslu adam.
Namuslu kadın.
Üzerine bu kadar titrediğimize göre, dünyanın en namuslu insanlarının burada yaşaması lâzım.
Acaba öyle mi?
İnsan durup dururken namustan bahseder mi? Dürüst adam sürekli olarak ben dürüstüm der mi?
Hem de her önüne gelene şerefsiz yaftası asarak.
Alacağı cevap da belli:
- Sensin ulan şerefsiz.
Haydi... Bilin bakalım hangisi?
*
Böyle nereye varılır?
Yüzlerce dava var.
Yüzlerce suçlama var.
Hem de vatan millet üzerine...
Meclis’te bir sürü kavga var.
Hem de namus ve şeref üzerine.
Hepsi birden haklı değil ya.
Ama haklıyla haksızın, mert ile namerdin, dürüst ile kalleşin, aynı anda birbirlerini hemen namus kantarına çıkarması, ne biçim birşey.
Pekâla... Pekâla...
Dünyanın en şerefli insanları Türkiye’de yaşıyor, kabul... Ama Türkiye’de herkes niye birbirine bu kadar kolay şerefsiz diyor.