Ey ruh

Biz şurada aldandık. Avrupalı’dan Yenikapı Ruhu bekledik.

Dönüp deseydi ki: - O ruh, sizin aranızda bile fire verdi, bizde ne arar? Vereceğimiz cevap var mıydı?

★

Biz ne ruhlar gördük. 46 Ruhu’ndan eser var mı? 83 Ruhu’nun izi kaldı mı? Büyüklerinize sorun anlatsınlar.

Zaman’ın Ruhu’ndan gayrı ne kaldı elimizde?

★

Zamanın Ruhu da pek egoist çıktı. Sadece menfaatini düşünüyor. Para...

Hep para. Gözü hiç doymuyor. Buna bir de Mekân’ın Ruhu eklendi mi, iştahı ikiye katlanıyor.

Dün sevgili Mehmet Barlas yazdı.

Özeti: - Castro, Ortadoğu’da yaşasaydı, bu devrimleri yine yapabilir miydi acaba?

Kim bilir, belki de yapardı. Belki Ortadoğu’yu terbiye bile ederdi...

Bir Devrimci Ruh’un tek başına neler başaracağını bilemezsiniz. Burası Ortadoğu.

Buradan Saddam gibi, Esad gibi diktatörler de çıkar, Mustafa Kemal gibi devrimciler de...

Fidel Castro Barlas’ın yazısına bir ekleme yapayım: Castro, Avrupa sosyalistleri gibi kapitalist değildi...

Gerçek bir sosyalistti. Castro’yu gördükten sonra “Ben de sosyalistim” demeye utanır insan.

Enternasyonalcilere bakın.

OHAL

Avrupalı siyasetçilerin bize olan tavrı, en çok da OHAL yüzünden, öyle mi? Problem değil...

Sonsuza kadar sürmez ki OHAL...

Yakında kalkar herhalde. Fakat OHAL, 3 aydır var. Bu Avrupalı, OHAL’den önce bize karşı terbiyeli miydi sanki? OHAL elbet kalkacak. Ama “Avrupalı istediği için” değil...

Kalkma vakti geldiği için kalkacak.

Futbol ve İl numarası

Dakika 61’e gelince, Trabzon seyircisi tezahürat yapar, gol bekler.

Dakika 16’ya gelince Bursa seyircisi coşar, ille de gol ister.

Dakika 27’ye gelince Gaziantep seyircisi stadı inletir, ille de gol arzu eder. Her il böyledir.

Fakat İstanbul seyircisi, dakika 34’ün farkına bile varmaz.

Lök gibi oturur. Çünkü İstanbul’da İstanbullu yoktur.