Giriş
Sınav skandalı dallanıp budaklanıyor. Son olarak üniversite giriş sınavının da sorgulanmaya başlaması bana bir tek şey düşündürüyor: AKP öncesi dönemden kalan, güven duyulan kurumları bir hatırlayalım. Güçler ayrılığı ilkesine uygun olarak yargının güvenilirliği, adaletin geç tecelli etmesi ve sürecin sıkıntılı olması dışında, tamamdı. Artık değil! En güvenilen kurum, bütün karşı çıkmalara rağmen TSK’ydı. Orduydu! İki yıldır süregelen yıpratma kampanyasına rağmen TSK’ya duyulan güven hala parlamentonun üzerinde ama eskiye oranla epey aşağılarda. Ve fırsat eşitliğini gözetmemesine rağmen şaibesiz, en güvenilir kurumlardan biri olan ÖSYM, önce KPSS’de patlayan skandal yüzünden büyük oranda yara aldı. Üstüne bir de üniversite seçme sınavından da kötü kokular gelmeye başlayınca ÖSYM’ye olan güven de kayboldu! Sonuç, siyasetin, yani yürütmenin, hükümetin bulaşmadığı bağımsız kurumlarla, bağımsız olarak çalışan TSK gibi sistemlere duyulan güven kaybolunca bunlara dokunmak da eskisine oranla çok kolaylaştı. Yapılmak istenen de buymuş demek! Önce güven kaybolur, bunlara verilen desteği de böylece çekmiş oluruz, ardından iktidar vesayeti başlar ve bütün kurumları böylece ele geçirir, herşeye hakim oluruz! Plan işledi. Bugün artık ülkede güven duyulan bir bağımsız kurum ve özerk sistem kalmadı. Artık iktidar her şeye hakim olabilir. Ve istikrar gelir! Ne demiş Başbakan Diyarbakır’dan dönerken gazetecilere? “Seçim barajını yüzde onun altına indiremeyiz. Koalisyonla yönetilen ülkede yasa çıkaramayız. İstikrar için bu şart.” Başbakanın istikrardan anladığı, hükümetin mutlak egemenliği ve sürekliliğidir. Bir de yüzde onluk barajla parlamentoda temsil edilmeyen siyasi görüşlere rağmen nasıl demokrat olunabileceğini, onların oylarının da üzerine oturarak yapılan bir yönetimin kimi temsil ettiğini hiç önemsemiyor. Bu çok özel “demokratik” bir bakış açısı, işinize gelirse. Özellikle “bazı aydınlar” bunu demokrasi adına destekliyor ya!
Hangi lider özür diler?
Kılıçdaroğlu, İstanbul ve Diyarbakır’da ortaya çıkan “Müslüman kadınların rahibe gibi giyinmesi için evet” yazılı afişleri önce “Biz yaptırmadık” diye reddetmişti. İçişleri Bakanlığı’nın jet hızıyla soruşturduğu olayın Avcılar CHP ilçe başkanlığının üstüne kalması üzerine “Birileri bizim adımıza birilerini üzdüyse özür dilemesini biliriz” diyerek sağduyu örneği vermiş. Sağınıza solunuza bakının: ortalık yalan yanlış EVET afişleriyle dolu. “Gazilere daha fazla hak için EVET” afişi bile gördüm ben. Bunun için ne anayasa değişikliğine ihtiyaç var, ne böyle bir yalan atmaya. Ama iş CHP’ye gelince kıyamet kopuyor. Ben bir özür de o afişi, CHP’nin hiç bir bilboard ve afiş asma talebi olmadığı halde, AKP mitingine 2 saat kala Diyarbakır’a astırandan bekliyor ve kimse o kişi ve nasıl bir gerekçesi varsa onu da öğrenmek istiyorum!
Bir oha, bir aferin!
Referandumun, zaten kutuplaşmanın had safhaya çıktığı ülkemizde hepimizi katı çizgilerle ikiye böleceğini az söylemedik. Netekim öyle oldu, saflaşma o düzeyde ki bir sendikacı kalkıp işverenler derneğine affedersiniz, o.... diyebiliyor! Hani geri adım da atmıyor, “O da çalışan insan” filan diye kıvırıyor, neredeyse sendikaya üye kaydedecek bütün konsomatrisleri. Hak-İş’e de yakışır mı bilemem. Burası Avrupa değil, burada küfür etti diye adam öldürülür. Hak-İş Başkanı Uslu’nun TÜSİAD’a yaptığı “konsomatris” benzetmesi, hele de kurumun başında bir kadın başkan varken, hiç mi hiç hoş olmamıştır! Bu çirkin örnekten güzeline geçelim. Çevre Bakanı Veysi Eroğlu’nun Allianaoi’nin sular altında kalmasına karşı çıktı diye söylemedik laf bırakmadığı Tarkan’ın İstanbul’daki konserine, son anda Kültür ve Turizm Bakanı Ertuğrul Günay katılmış. Üstelik “Şarkılarına bayılıyorum” değil, “Sanatçı duyarlılığını önemsiyorum” demiş ve Açıkhava Tiyatrosu’nu dolduran 7 bin kişi de ayakta alkışlamış bakanı. Ben de buradan alkışlıyor ama bir ricada bulunuyorum: Fazıl Say’ı da dinlemeye gidebilir mi acaba? Fazıl Say, bence en az Tarkan kadar, hatta daha da fazla hak ediyor Kültür ve Turizm Bakanı’nın desteğini!
