Giriş
Artık ok yaydan çıktı.
Geri dönüş imkânsız.
Bu işin artık fair-play’i falan da kalmadı.
3 ihtimal var.
1- Meclis, bu paketi reddeder. (330’un altında oy).
2- Reddetmez. Yürekten benimser. (367’nin üstünde oy).
3- Referandum tablosu doğar. (330-367 arası oy).
***
Reddederse zaten konuşacak bir şey yok. Geçmiş olsun.
Ama bu paket geçecekse, referandum yerine keşke Meclis’te geçsin.
Zira referandum, yeni bir gerginlik demek. Masraf demek. Zahmet demek.
Ayrıca...
Muhalefet için hezimet demek.
Öyle bir hezimet ki, genel seçimleri bile etkileyebilir.
***
Dışarıdan gazel okumak gibi gelmezse muhalefete bir tavsiyem var.
Nasıl olsa gizli oy.
Kimin ne kullandığını kimse bilemez.
Öyleyse?
Taktik...
Grubunuzdan 30 - 40 - 50 kişiye “evet” oyu kullandırınız.
Kullandırınız ki, 367’nin üstünde oy çıksın. Garanti olsun. Ve bu iş Meclis’te bitsin...
- Aksi halde referandum.
Nasıl göze alacaksınız?
Bence almayın.
***
Siyaset, sürekli inat değildir.
Sürekli hata hiç değildir.
Bazen geri çekileceksiniz ki, ileriye atlayabilmek için hız alasınız.
Nefesinizi ayarlamak için, gözünüz hep takvimde olacak. Bakar mısınız, saat kaç?
Siyaset, ince bir iş.
Zaten onun için güzel.
Ama diyorsanız ki:
- Kendimi garantiye aldım. Arkamda Anayasa Mahkemesi var.
Hayır, hayır.
Sakın demeyin bunu.
Yüce mahkemeyi yandaş gibi göstermekten daha az sakıncalıdır 367 ve üstü.
Gelin siz bu işi Meclis’te halledin.
