Giriş
Bir sınav yapmayı beceremiyoruz.
Bir stat açılışını organize edemiyoruz. Bir dâvayı, hem de faili belli, azmettiricisi belli ve de kanıtları sabit bir dâvayı, bir türlü bitiremiyoruz.
Kongreler keşmekeş.
Düğünler, konserler, mitingler, gösteri ve yürüyüşler fiyasko... Direniş ya da itaatsizlik nasıl yapılır, bilmiyoruz, bilmiyoruz.
[[HAFTAYA]]
***
Teknoloji, zaten hukuk’u deldi. Sırf Hukuk’u değil, ahlâk’ı deldi, mahremiyet’i deldi, ketumiyet’i deldi, aşk’ı bile deldi.
Islak imza da neymiş, kozmik oda da neymiş? Devlet sırları ortalıkta geziyor.
Eskiden bu işi hurafeler yapardı, şimdi ise teknoloji, istediği belgeyi, dilediği adrese ışınlıyor.
Yerin kulağı varmış... Ne münasebet? Telekulak doğal bir fay hattı gibi, ayaklarımızın hemen altındadır.
***
Birşey söyleyeyim mi? Teknoloji bu kadar ileri değilken, daha mutluyduk galiba...
Sınavlar alaturkaydı ama sağlamdı. Özel mektuplarımızı kimse açıp okumazdı. Sandıktan çıkan oylar, babadan kalma usulle sayılırdı ama içimize kurt düşmezdi. Nüfus sayımında eve kapanırdık ama kaç milyon kişi olduğumuzu kesinlikle bilirdik. Seçmen sayısı asla tartışılmazdı. Korsan plak, korsan kitap diye birşey yoktu.
Teknoloji bizi mahvetti.
Parmak izi’nden başka kendimize ait hiçbir özelimiz kalmadı. Merak etmeyin, bu teknoloji, bir gün onun da hakkından gelir.
