Giriş
Amerika'nın Colorado eyaletinde 7-8 Eylül 2014'te Dünya Görme Engelliler Federasyonu tarafından Dünya Şampiyonası ve Dünya Takım Şampiyonası düzenlendi. Bu şampiyonada Türkiye'yi temsil eden sporculardan biri de milli judocu Güler Demircan'dı.
Hakeme itiraz etti
70 kiloda mücadele eden görme engelli milli judocu Güler Demircan, hakem kararıyla rakibini yenip altın madalyaya uzanmıştı. İşte o anda herkesi şaşırtan bir olay yaşandı. Milli judocu Güler Demircan, müsabakada altın madalya hakkını kaybetme pahasına ilk düşenin kendisi olduğunu söyledi ve itiraz etti. Puanın rakibine verilmesi üzerine Güler Demircan, altın madalyadan oldu.
Hak eden kazansın istedi
Altını kaybeden milli judocu Güler Demircan'a Dünya Görme Engelliler Federasyonu ve Milli Olimpiyat Komitesi tarafından fair play ödülü verildi. Demircan'ın şu sözleri bu ödülden hatta altın madalyadan çok daha fazlasını hak ettiğinin en net göstergesiydi: "Açıkçası ben görme engelli olmasam da böyle davranırdım. Çünkü hak eden kazansın. Sonuçta rakibim de en az benim kadar çalışıyor ve savaşıyor. O an maç esnasında ilk benim düşüp düşmediğimi anlayamadım ve hocama danıştım, ‘Hocam, eğer orada ilk kiminse puan ona verilsin’ dedim. Çünkü, bence başarı için her yol mübah değildir. Yani hak eden kazansın. Tabii ki bir üzüntü yaşadım, sonuçta maç kaybettim ama daha sonra çalışırsam kazanacağımı düşünüyorum" diye konuştu.
Yine biz kaybettik
Bu meselenin kaybedeni ise medya oldu. Beşiktaşlı Veli Kavlak, Galatasaraylı Semih Kaya ya da Fenerbahçeli Gökhan Gönül, Güler Demircan'ınki ile karşılaştırılmayacak kadar düşük profilli bir centilmenlik örneğinde manşetlere taşındılar. Güler Demircan ise medyada hak ettiği yeri bulamadı. Oysa bu 'altın' kalpli kadının hikâyesi eşine benzerine rastlanır değildi. Ben de bu hikâyeyi gün içinde okuduğum yüzlerce haber içerisinde bir kenara çekmiş, kafama bir kenara yazmıştım. Günlük koşturmaca içerisinde Lig Radyo'da İlker Duralı'nın programında karşıma çıkınca hem mutlu oldum hem de içimi bir hüzün kapladı. Bu hikâyeye yer veren herkese başta İlker Duralı'ya bana hatırlattığı için teşekkürü bir borç bilirim.
