Giriş
Sıcaktı hava... 'Kolluk'ta sıkıyordu. Nasıl geçer diye düşünüyordum 24 saat... Dardı nöbetçi subay odası. Kitap koymuştum, çekmeceye. Ara sıra açıp okuyordum... Eğitime ara verdiğim saatlerde... Arkadaki panoyu defalarca okumuştum. Emirleri ezbere biliyordum. Ani müdahale mangası... Saldırı olduğunda neler yapacağımızı. Odamın arkasındaki odada bekleyen mangadaki askerleri izliyordum camdan... Hepsi Türkiye'nin çeşitli kentlerinden bulunduğumuz noktaya gelmişti. Hepsinin hikayesi birbirinden farklıydı. Bekleyenleri, bekledikleri, özledikleri, hayalleri, gelecek tahayyülleri...
Cemre Salih Gözen
Hepsinin annesi geliyordu aklıma
Çok soğuktu hava... Okuldan yeni mezun olan birkaç gün önce birliğe katılan astsubayı bizim bölüğümüze vermişlerdi. Takım astsubayımdı, tatbikatta birlikte görev yapacaktık. Benim takımımın bir unsuruydu. Çok soğuktu kar yağıyordu. Ayrı noktalara doğru hareket ediyorduk... Ellerimi hissetmiyordum, ama aklımda arkamda beni takip eden askerlerimdeydi. Dönüp dönüp bakıyordum. Hepsinin annesi geliyordu aklıma. Sonra soğuk kendime getiriyordu... Tipi vardı gözgözü görmüyordu Takım astsubayı, "Benimle birlikte olan askerleri kaybettim" dediğinde çılgına döndüm.
Tipi vardı gözgözü görmüyordu
"Dur sen burada benimkiler birlikte dur" dedim. Biraz uzaklaşıp yanından... Sinirden çılgına dönmüştüm. Bunu ne ona ne diğer askerlere yansıtmamalıydım. Güvendiğim iki askeri alıp, kayboldukları bölgeye ilerledim. Gözgözü görmüyordu, soğuktu, milim imilim ilerliyorduk, gecenin karanlığında. Bağırıp duruyorduk, ortaya çıksınlar diye... Yarı devrilmiş bir unimogun altına saklandıklarını görünce sevinçten çılgına döndüm. Kaybolmuşlar, korkmuşlar, aracın altına sığınmışlar, birbirlerine sokulmuşlar, ısınmaya çalışıyorlardı.
Çıkarıp fanilası ile ateş yaktı
Diğerlerinin yanına gidince takım astsubayının sevinci görülmeye değerdi. Neredeyse sevinçten ağlayacaktı. Askerele sarılıp duruyordu. Benim aklımda hepsinin anneleri vardı. Annelerine ne söyleyeceğimi düşünüyordum... Takım astsubayı hepimiz tirtir titrerken fanilasını çıkardı. Ateş yakabilmek için kuru bir şeylere ihtiyacımız vardı... Askerlerinin üşümemesi için...
Arkadaki panoda yüz kere okunmuş talimatname
25 yaşındaki Astsubay Çavuş Cemre Salih Gözen... Artık hep 25 yaşında kalacak. Dün gece fotoğrafını gördüm. Nöbetçi kolluğu kolundaydı. Odasında... Arkadaki panoda yüz kere okunmuş talimatname... Uyarı, ikaz çizelgeleri. Koltuğun arkasına astığı parkası... Cep telefonuna bakarken yüzündeki gülümseme... Gri dolabın gözüken bir bölümü. Telefonun üstünde, beyaz kağıda bilgisayarda yazılıp yapıştırılan, "gereksiz meşgul etmeyin" ibaresi...
'Ben askerlerimi orada bırakamam'
Akılmdan o fotoğraf hiç çıkmayacak... Bir de şehit Yarbay, İlker Çelikcan'ın sözleri... Yardım çağrısına ilk cevabı veren Dağlıca Tabur Komutanı'nın... "Ben askerlerimi orada bırakamam..." Tüm şehitlerimizin mekanı cennet olsun...
