Giriş
Lady Gaga’yı hiç kaçırmam. Bayıldığım bir şarkıcıdır. Lakin, muhafazakâr bir ülkeye geldiğini ona fısıldamış olacaklar ki, sahnede biraz tesettür’e bürünmüştü... Ne yapalım, kısmet işte.
[[HAFTAYA]]
Yırmibeş bin izleyici, muhteşemdi. Pasolig’ten sonra bizim maçlar, onbin seyirci bulamazken, Lady Gaga tek başına yirmibeş bin kişi topladı. Yerli Gaga’lar ne güzel bağırıyorlardı: - Hepimiz Gaga’yız. Ben de biraz öyleyim.
Gaga’yı dinlerken, Sezen Aksu’yu düşündüm. - Müziği bırakıyorum demiş. Demez. Herhalde “sahneyi bırakıyorum” demek istemiştir. Yoksa müziği kim bırakabilir? Şimdiye kadar hiç görmedim. Pardon, tek kişi gördüm. Muazzez Abacı. Bana göre Muazzam Abacı. Müziği bırakan sadece onu gördüm. Hem de çok erken yaşta. 25 yıl evvel. Ama muazzam olduğu için bu Muazzez, her an dönebilir... “Bilmezdim özüm gamzene meftun imişim ben” diyerek. Artık orasını Mehmet Barlas’a havale ettim. Karışmıyorum.
Not:
Siyasetsiz olmaz. Oraya da bir küçük dokunuş yapalım. Efendim, Kurultay’ı takiben, partinin yeni yapısı, yeni çatısı, yeni omurgası, yeni vitrini belirlendi ya... Durumdan memnun olanlar, Emine Ülker Tarhan’a birer teşekkür borçludurlar. O çıkıp da demeseydi ki: - Makamını bırak, kurultaya git. Nerden doğacaktı bu tablo? Kaçar mı böyle bir fırsat? Makamını bırakmadı ama hazret, sevincinden uçarak Kurultay’a gitti. Ve Beyin Takımı böyle oluştu. Kemal Bey’in Takımı. Bu bakımdan... Emine Ülker’in yaptığı bu kıyak, unutulmasın. Hadi bakalım... Teşekkür için herkes sıraya girsin.
