Hayatı TESYEV ile yeniden yazmak

Türkiye Engelliler Spor Yardım ve Eğitim Vakfı’nın (TESYEV) eski bursiyerlerinden İzmirli kardeşimiz Esra hislerini anlatan bir mektup yazmış, kendisine teşekkür ve sevgilerimizi gönderiyoruz. İşte bize yazdığı mektup:

'İlk haber baharda geldi’

“Üniversiteye başladığım ilk yıl danışman hocamın yönlendirmesi ile TESYEV ile tanıştım. İlk izlenim, her ay hesabıma yatıracağı bursla eğitimimi daha rahat almamı sağlayacak olmamdı. Bu bile çok güzel bir şeydi, bana kendimi iyi hissettirdi. TESYEV’in bundan ibaret olmadığını, aslında hayatımın dönüm noktası olacağını çok sonra fark edecektim. Burs almaya başladığım yılın ilk baharıydı. Bir gün okuldan dönerken telefonum çaldı. Çekinerek açtım, çünkü numarayı tanımıyordum. Telefonun ucundaki ses TESYEV’in meleklerinden birine aitti. İstanbul’da her yıl düzenli olarak gerçekleştirilen TESYEV bursiyerler toplantısına davet ediliyordum. Şaşkındım ve bir o kadar da heyecanlı. Sanki hissetmiştim o günden sonra hayatımın yön değiştireceğini.

[[HAFTAYA]]

‘O muhteşem gün’

Gelelim o muhteşem güne. TESYEV ile tam anlamıyla tanıştığım, hayatımın dönüm noktası dediğim günü anlatayım. Daha otel kapısından girer girmez büyülenmiştim. Nasıl bir ortamdı burası, bizler için yaratılmış bir cennetti adeta... Etrafta melekler ve önlerine konulan engelleri aşmış onlarca güzel insan. Kocaman bir ailem oluvermişti bir anda. Bu ailenin bir de babası vardı; Sayın Başkanım A. Yavuz Kocaömer (Yavuz Ağabeyim). İlk kez gözlerine baktığım anda umut aşılayan, özgüven veren ve önümüzü aydınlatan Koca Yürekli... Toplantı bitiminde, otelden ayrılma vaktimiz geldiğinde güzel bir rüyadan uyandırılmış gibiydim. Sanki güzel olan ne varsa orada kalmıştı. Biz gerçek hayatta birbirimize ulaşamayacakmışız gibi hissediyordum. Oysa öyle olmadı. Toplantıda çok güzel arkadaşlıklar kurmuş, iletişim bilgilerimizi almıştık. Bir arkadaşımız o dönemin en önemli sosyal ortamlarından messenger üzerinden bir grup açtı. Herkes toplantıda iletişim bilgisini aldığı arkadaşlarına duyurunca, ortaya epey kalabalık bir grup ve tadına doyum olmayan paylaşımlar çıktı. Toplantıda tanışamadıklarım ile sanal ortamda tanışmış ve harika hikayelere tanıklık etmeye başlamıştım.

‘Dostluklar’

Öyle güzel arkadaşlıklara, dostluklara, sevdaya ve hayata dair hikayelere ortak oldum yıllarca. Ben TESYEV ile hayatımı yeniden yazdım. Bu hikayede üzüntü de oldu, mutluluk da. Kısacası hayat işte... Küçük dokunuşlarla güzel insanların hayatını nasıl değişebildiğini öğretti TESYEV bana. Ve birçok hayata dokundum, pek çok özel hikayeye tanıklık ettim, ortak oldum. Kiminin meleği, kiminin arkadaşı, kiminin dostu oldum. Tabii ki tek taraflı değildi... Kendi adıma, Türkiye’nin her yerinden güzel insanlar biriktirdim. Yıllarca görüşemesek de, bir telefonumla yanımda olacak arkadaşlarım var benim heybemde. Şu anda bile ailem dışındaki, en özelim TESYEV sayesinde hayatımda. TESYEV’in bana kattıklarını tek tek anlatmaya kalksam, herhalde ortaya bir roman çıkar. Elimden geldiğince özetlemeye çalıştım. Hayatımı yeniden yazmamı sağladığı için başta Yavuz Ağabeyim, TESYEV meleklerim ve o dünyasına ışık olduğum, dünyama ışık olan tüm güzel insanlara sonsuz teşekkür ediyorum...”

Düzeltme

Geçen hafta Bir Varmış Bir Yokmuş (1V1Y.com) alışveriş sitesinin, engelli iki ressamımızın kartpostallarını satışa çıkardığını, elde edilecek gelirin tümünün Türkiye Engelliler Spor Yardım ve Eğitim Vakfı’na (TESYEV) bağışlanacağını köşemizde yazmıştık. Teknik bir hata sonucu, cümlenin son kısmının gazetemizde yayınlanmadığını gördük. 1V1Y.com sitesi, yalnız tüm geliri TESYEV’e bağışlamakla kalmayıp kartpostalların hazırlanması, telif hakları gibi her türlü masrafı da üstlenmiştir. Bu hatadan dolayı özür dileriz.

ÇENGELLİ PANO

'Çocuklarım için yardım edin’

6 aylık oğlum, 5 yaşında bir kızım var. Sol tarafım kısmi felç. Maaş bağlanması için başvurdum, bekliyorum. İnşaat işçisiyim ama çalışamıyorum. Karım evi terk etti, yaşlı annemle beraber kalıyoruz. Kömür alamadık, devletin verdiği 20 torba bitti, çocuklar donuyor. Bugün ayakkabılığı sobada yaktık. Kızım soğuk diye yataktan çıkmıyor. Oğlumun öksürüğü ciğerlerine indi. Bulunduğumuz bölge çok soğuk. Bir öğretmen arkadaşım size mektup yazmamı tavsiye etti. Lütfen yardım edin. Umut Nasir Tel: 0531 920 44 09 e-mail: umutnasir@outlook.com

‘Bacağımı nasıl kaybettim?’

1 Şubat 2015’te Milliyet Gazetesi’ndeki ‘Bacağımı nasıl kaybettim?’ başlıklı yazınızı okudum. Bir uzvunu kaybeden kendini ‘ray’dan çıkmış hissediyor. Bırakın paralimpik oyunlara hazırlanmayı, yıllarca evden çıkmayanlar var. Hâlâ “Sakatın sporu mu olur?” diyen yöneticiler baştayken işler ne kadar zor. Feleğin yanlış dönen çarkında sizin gibi insanlar olmasa, sadece başka ülkelerdeki başarıları okurduk. İyi ki varsınız da ülkemizde paralimpik oyunlarına katılan sporcularımızın farklı dallarda kazandığı madalyalara şahit olduk. Hüseyin Dağ/dghsyn@gmail.com

‘Ayakkabı yollar mısınız?’

Uzun zamandır cezaevindeyim. Maddi durumum kötü. 42 numara ayakkabıya, giyecek ve maddi yardıma ihtiyacım var. Yardımcı olursanız sevinirim. Bülent Yıldırım 1 No’lu T Tipi Kapalı Cezaevi PTT Şubesi B-6 Koğuşu İzmit/Kocaeli