Hiç öyle değil

Eğer yeni seçmen olsaydım, bu seçimin “hayat memat meselesi” olduğuna ben de inanırdım. Nitekim oy atmaya ilk gittiğim delikanlılık yıllarımda “bu seçim Türkiye için ya tükeniş ya diriliştir” diye ütülediler kafamı. E sonra? 1, 3, 5 seçim... 9 seçim, 10 seçim...

Hep aynı hikaye:

[[HAFTAYA]]

- Ya herru, ya merru.

Hiç de öyle olmadı. Ne dünyanın sonu geldi, ne Türkiye tükendi veya yeniden doğdu. Bilakis. Hayat aynen devam etti. Herkes “önümüzdeki maça bakacağız” diyerek tekrar yola koyuldu. Önümüzdeki maç... Haydii, yine bir kâbus: - Ya oyunu vereceksin, ya soyunu vereceksin. Ne korkunç yahu. Ama netice sıfır. Ahali gitti, oyunu verdi ama kimse soyunu vermedi.

Şimdi 7 Haziran’a epey şerbetli gidiyorum. Ölüm-kalım maçıymış. Türkiye için ya başlangıç ya sonmuş. Ülkenin kaderi oylanacakmış. Kimse kusura bakmasın. Benim aklım almaz böyle hükümleri. En kötü ihtimalle ne olur? Canımı alacak değiller ya. Topu topu 1 oy hakkım var. Onu da sandığa atıp kurtulacağım zaten. Olmadı mı? Buyrun. Erken seçim. Yine olmadı mı? Bir erken seçim daha. Korkulacak ne var? Türkiye, nerelerden geldi geçti.