Mihrap yerinde

Neredeyse Abdüllatif Şener’den beri partide bölünme bekler dururlar.
Fakat heyhat...
Ne biçim partiyse bu...
Bir türlü bölünmez.
* * *
Abdullah Gül kırgındır.
Bülent Arınç kırgındır.
Hüseyin Çelik çok kırgındır.
Diğer kırgınlar da var.
Ama hiçbiri, başka bir siyasi oluşum peşinde koşacak insan değil... Hepsi sağlam.
* * *
Son olarak...
Ahmet Davutoğlu.
Ahde vefa örneklerinden birini veren de o.
Tahriklere kapılmadı.
Eksen değiştirmedi.
Bilakis... Arkadaşlarına sadık kalacağının güvencesini verip öyle gitti.
* * *
Merhum Demirel’i, hem de en kudretli döneminde, hem de en yakın arkadaşları, kırmızı oyla parçalayıp perişan ettiler.
Sonra da bir başka parti kurdular.
Gerçi gidenler ihya olmadılar ama geride kalanlar da iflah olmadılar. Öyle ki, üst üste iki darbeye tosladılar.
* * *
Başa dönersek...
14 yıllık bir iktidardan kopmak, daha kolaydır. Zira ona ömür biçmek mümkündür.
Buna rağmen bir bölünme olmuyorsa, orada bir nedret var demektir.
ANAP ve DYP, püf deyince nasıl da ufalanıp gitti?..
AK Parti, sosyologların incelemesi gereken bir olaydır.
Mihrap’tan başlayarak.