Giriş
Cumhurbaşkanı yaşadığı o büyük travmaya rağmen serinkanlılığını korumuştu, ta ki “Yol arkadaşım” dediği Erol Olçak’ın ve 16 yaşındaki oğlunun cenaze töreninde dua etmeye başladığı ana kadar! Orada ağlamaya başladı, hem de sarsıla sarsıla.
Erol Olçak, AKP’nin adını bile koyan, başından beri bütün mitinglerini yapan, TÜM seçim kampanyalarını yürüten reklam ve siyasi propaganda uzmanı, kıymetli bir iletişimci.
Öyle ki yurt dışından bile kampanya yönetmesi için teklifler aldığını daha yeni açıklamış.
Darbe gecesi, Cumhurbaşkanı’nın İstanbul’a geleceğini duyunca karşılamaya havaalanına gitmek için evden çıkıyor; istemediği halde çok yalvardığı için 16 yaşındaki oğlunu da yanına alıyor.
Köprüye gelince araçtan inip geçmek istediğini söylüyor ama ne çare, vuruluyor! Babasının vurulduğunu gören oğlu arabadan fırlayıp yanına gidiyor, o da vuruluyor!
O geceki ölümler içinde Cumhurbaşkanı’nın en çok canını acıtacak Erol Olçak oluyor.
Başbakan torununa anlatamadı
Başbakan Binali Yıldırım ise sakin kişiliğiyle tanınır. Darbe sonrası yaptığı ilk basın toplantısının sonuna doğru 11 yaşındaki torununun “Dede, bunlar bizim askerimiz değil mi, halkı niye öldürüyor?” diye sorduğunu ve buna verecek cevap bulamadığını anlatırken boğazı düğümleniyor. Gözleri doluyor.
Bu ayaklanmanın, darbe teşebbüsünün en akıl almaz, en kabul edilemez yanı da bu işte: Bu milletin ordusuna mensup olanların, üstelik de silahsız olan millete ateş edip öldürmesi!
145 kişi. 145 silahsız sivil, bu darbe teşebbüsünün hepimizi kahreden en masum kurbanları.
Medyanın gücü ıspatlandı
CNNTürk’te Başak Şengül’ün tartışma programını izlerken saniye saniye tanık olduğumuz darbe girişiminde kırılma noktası Ankara Stüdyosu’nda Hande Fırat’ın Cumhurbaşkanı ile canlı bağlantısıydı.
Yeri bilinmeyen Cumhurbaşkanı Marmaris’te tatil yapıyordu ve büyük risk alarak İstanbul’a gelmek üzereydi. CNNTürk Ankara Temsilcisi Hande Fırat cep telefonundan ulaştığı Cumhurbaşkanı’nı görüntülü olarak ekrana getirdi.
Erdoğan halka sokağa çıkmasını ve darbeye karşı koymasını söyledi! “Başkomutan benim!” diyordu.
Ve inanılmaz bir şey oldu, gerçekten de insanlar sokağa çıktı! Boğaziçi Köprüsü’ndeki tanklara, Taksim’e, askerin olduğu her yere gittiler.
Darbecilerin sabaha karşı CNNTürk’ü basması da bu yüzden!
Muhalif medya diye suçlanıp AKP Gençlik kolları tarafından basılmış Hürriyet Gazetesi’ni aynı insanlar bu kez darbecilerden kurtarmaya geldiler!
Bağımsız medya, demokrasinin olmazsa olmazı, dördüncü güçtür!
Dayak yediler
Haberin tarafsız, yorumun namuslu olması herkese bir gün gelir, gerekir. Hande Fırat sadece gazetecilik yapıyordu ama demokrasinin yolunu açtı.
Erdoğan Aktaş ve ekibinin de baskın sırasında cepte kamera taşıyarak, rejiyi açık tutarak bize bütün yaşadıklarını canlı yayında seyrettirip yayını devam ettirmeleri başka bir başarıydı.
O gece sokaklarda canları pahasına haber kovalayan, dövülen, ölüm tehlikesi atlatan bütün meslektaşlarıma yürekten bir alkış gönderiyorum!
Ne yazık ki birini de kaybettik: YeniŞafak muhabiri Mustafa Cambaz. Allah rahmet eylesin.
Özel Harekat Polisi'nin şehitleri
O gece ve sonrasında yaşananların kitabı yazılacak, belki de filmi çekilecek. Öylesine inanılmaz olaylarla dolu.
Pazar günkü yazımda onların da 50’ye yakın şehit verdiklerini yazmadığım için Özel Harekat Polisleri sitem ediyor. Hiç bir kuruma karşı değilim, olsa olsa yanlışını gördüğüm kişiye karşı dururum.
Ankara’daki karargahları bombalanan Özel Harekat Polisleri’nin, hangi koşullarda yaşatıldığını da böylece görmüş olduk.
Daracık odalarda, istif edilmiş ranzalar yatakhaneymiş! Bunlar polisin en önemli, en iyi bakılması, korunup kollanması gereken personeli.
Kadın polisler
Üçüncü sınıf öğrenci yurdu bile böyle değil.
O binayı yıkın, baştan yapın ve polisleri doğru düzgün yerlerde yaşatın. Zaten sokakta yaşadıkları cehennem.
Bari dinlenmeye geldikleri yer bir şeye benzesin! Şehit olanlara da gani gani rahmet diliyorum!
