Giriş
Sevgili okuyucular. İç açıcı bayram yazıları yazacağımıza, farkındaysanız kaç gündür trafik yazıları yazıyoruz. Yazıyoruz da ne oluyor? Şu ana kadar 120 ölü, binlerce yaralı. Sanki savaştayız.
[[HAFTAYA]]
Dünyaya bizi rezil eden unsurlardan biri de bu kazalardır. Hayretle seyrediyorlar. Her tatil, yollardaki yüzlerce can kaybının nedenini akılları almıyor. Türklerin nasıl araba kullandığı, dünyada özel bir araştırma konusu haline geldi. Görüyor musunuz? Verdiğimiz canlar yetmiyor, üstelik bir de mahcubiyet.
Hükümetler övünüp durur. Özellikle şimdiki Başbakan: - Şu kadar yol yaptık, şu kadar bölünmüş yol. İyi güzel de, bu yollar bize mezar oluyor. - Şu kadar araba sattık. Tamam da, bu arabalar bizi ölüme götürüyor. E ne yapalım? Yol yapmaktan vaz mı geçelim? Arabalardan inip atlara mı binelim?
Görüyorsunuz ki çaresiz durumdayız. Eski o bol virajlı, bol uçurumlu, çok tehlikeli patikalar, vallahi daha az kurban alırdı. Şimdiki kaymak gibi otoyollar, bize hiç yaramadı. Nefesimizin son damlasına kadar gaza basıyoruz. Kanımızın son damlasına kadar bu yola baş koymuşuz. - Otoyol, medeniyettir. Çok güzel laf. Lakin, medeniyete layık olmak lazımdır. İşte bakın, şu yazıyı tam bitirirken 6 ölü, 12 yaralı daha. Yahu mahsus mu yapıyorlar? Ne biçim insan bunlar?
