Unutmayın

İki ezeli rakipten biri eksik.
DP-AP-DYP ekseni yokoldu.
ANAP kayıplara karıştı.
Sadece öbür rakip ayakta kaldı.
CHP yaşıyor.
*
Gerçi şimdiki iktidar partisi, o kaybolan eksene yerleşmeye çalışmaktadır. Nitekim kendisini Menderes-Özal çizgisinde addediyor.
Ama yine de farklı bir kimliği var.
Daha mı iyi, daha mı kötü?
O ayrı... Ama farklı.
Giyinişi farklı.
Yürüyüşü farklı.
Üslubu farklı.
Huyu suyu farklı.
*
Halbuki öbür taraf, yâni CHP, bütün özelliklerini muhafaza ediyor. Hatta derinleştiriyor. İktidarı elinin tersiyle itecek kadar gelenekçidir.
Ama kim ne derse desin, Türk Siyaseti’nin en vazgeçilmez unsurudur. Zira Öğretmen Parti’dir.
Şu noktayı unutmayın.
18 yıldan beri Baykal onu sırtında taşımıştır.
O olmasaydı belki CHP de kayıplara karışmıştı.
Evet... Baykal iktidar olamadı ama partiyi yaşatmayı bildi.
*
Kolay değil.
12 Eylül’den sonra partiler kapatılınca CHP çizgisinde önce HP kuruldu... Tutmadı.
Yüzde 31 oy almasına rağmen tutmadı.
SODEP kuruldu... Tutmadı.
SHP kuruldu... Tutmadı.
Ama 1992’den beri yeni CHP, Baykal’la birlikte hayattadır...
Ezeli rakibi ise ortalarda yok.
*
Buradan sonrası artık yeni yönetimlere kalmış. Yüzde 30 civarında bir oy’la partiyi teslim aldılar.
Önce bunun kıymetini bilmek lâzım.
Niye yazıyorum?
Antalya’da demiş ki Baykal:
- Dostlarınızı satmayın.
Sizi bugünlere getirenleri sakın ha satmayın. Satsanız bile, yiğidi öldürün ama hakkını verin.