Giriş
Temmuz başında iki günlüğüne geldiğim Sığacık’tayım yeniden. ‘Sığacık ve kıskançlık’ başlıklı yazımda Efo’dan söz etmiştim size. Güneşköy’ün eli, ayağı. neşesi olan Efo bir süredir aşıktı ve eski halinden eser yoktu. Epey dertleşmiştik o zaman. İki taraflı bir kıskançlık söz konusuydu. Üstelik her iki taraf da birbirine şüphe ile bakıyor ve kesinlikle birbirlerine güvenmiyorlardı.
[[HAFTAYA]]
Bu gelişimde kıskançlığın daha da ilerlediğini gördüm. Efo’nun sevgilisi tuzak kurmuş örneğin. Yeni bir cep telefonu hattı alıp başka bir kadın gibi tatile davet etmiş Efo’yu. Bu tuzağa düşmemiş Efo ama yine de kavga etmişler.
***
İlişkileri besleyen unsurlar vardır. Bazı ilişkiler aşkın kendisinden beslenir. Tarafların ilişkiyi yürütmek için hiçbir şeye ihtiyaçları yoktur. Aşkları alır götürür onları. Ancak ilişkilerinin üzerine bir tek tuğla bile koymadıkları için aşkın kimyası, yani o heyecanlar, kalp çarpıntıları falan bittiğinde ilişki de bitmiş olur. Bazı ilişkiler uyumdan beslenir.
Taraflar birbirine o kadar uyumludur ki, aşka bile ihtiyaçları yoktur. Birlikte zaman geçirmek, aynı şeylere aynı tepkileri vermek, beğenilerde de aynı olmak gibi bir durum söz konusudur. Ancak bu tür ilişkilerde de bir süre sonra monotonluk kaçınılmaz olacak, taraflar bu uyumdan sıkılacak ve heyecan arayacaklardır. Bazı ilişkileri de seks ayakta tutar. Öylesine muhteşem bir ten uyumu vardır ki; taraflar çatışmalara rağmen ayrılamazlar birbirlerinden. Ama bu da geçici bir durumdur. Çünkü bir ilişkide seks önemlidir ama tek başına yeterli olmaz
***
Efo’nun ilişkisi ise gerginlikten besleniyor. İlişkilerini ayakta tutan şey sürekli çatışma halinde olmaları. Daha ikinci aylarından itibaren başlayan bu gerginlik hali, ilişkilerini beslerken her ikisinin de kişiliğini zedeliyor. Olduklarından farklı davranmak onları yoruyor. Bu yüzden sürekli hayattan bezmiş durumdalar. İlişkideki bu problemi hayatlarının her alanına taşıyorlar.
Bitmesini istiyorlar, hatta bitiş kavgasını bile yapıyorlar ama işte o kavga ilişkilerine bir süre daha kazandırıyor. Solmak üzere olan bir çiçeğe su verip diriltmek gibi... Bir kez oturup barış halinde konuşsalar, belki gönül rahatlığıyla veda edecekler birbirlerine. Belki de o konuşmanın ayrılık konuşması olacağını bildikleri için barış imzalamıyorlar.
***
Efo, “Yanıma gel bayram tatilinde” dedi, sevgilisi “Hayır, benim tatil için başka planım var” diye cevap verdi. Bozuldu Efo, “Bu kez kesin bitti” diye yeminler etti. Oysa ben biliyorum ki; yine bitmeyecek. Bu tartışma da onlara biraz daha süre kazandıracak. Geçen gelişimde “Ayrılacaksınız” demiştim Efo’ya, hâlâ aynı düşüncedeyim.
Burası Sığacık, dünyadaki yüz küsür ‘cittaslow’dan (yavaş şehir) biri. Zaman ağır ilerliyor burada. Hatta bazen durduğunu bile düşünebilirsiniz. İlişkilerin ilerleyişi de bu yavaşlığa ayak uyduruyor. Güneşköy’e yaz geliyor ve yaz bitene kadar günler hep aynı yaşanıyor. Ha dün, ha bugün fark etmiyor. Benim gibi İstanbul’da zamanı yetiştirememekten şikayet edenler için bulunmaz nimet...
Peki Efo için? Onunsa artık bu yavaşlıktan sıyrılıp kendisi için acele kararlar alması gerek. Sadece kendisi için değil, benim için de... Kısacık tatillerimin en önemli unsuru Efo’yu geri istiyorum ben. Biraz bencilce oldu farkındayım ama yapacak bir şey yok. Yaz bitmeden bir kez daha gelebilirsem Güneşköy’e, neler olup bittiğini yine aktarırım size...
