Rio yolunda

Sizler bu yazıyı okuduğunuzda, bizler Rio’ya doğru yola çıkmış olacağız. 79 sporcumuz ve federasyon yetkilileri, antrenörler, fizyoterapistler, teknik adamlarımız THY’nin desteğiyle, tahsis ettiği özel bir uçakla 2 Eylül’de yola çıktı.

Daha önceki yazılarımızda da belirttiğimiz gibi, Rio‘da bizleri bekleyen zorlukları biliyoruz. Özellikle sporcularımız ve kafilemiz bazı zorluklara göğüs germek zorunda kalacaklar. Yazılarımıza 2 hafta süre ile Rio’dan devam etmeye çalışacağız.

Gördüğümüz aksaklıkları ama en önemlisi sporcularımızın elde edeceği başarıları sizlere duyurmanın heyecanını şimdiden yaşıyoruz.

İbrahim Bölükbaşı’nı tanır mısınız?

İbrahim Bölükbaşı 01 Aralık 1990’da Erzurum Pasinler’in Altınbaşak Köyü’nde dünyaya geldi. Doğduğu köyde güreşe başladı. 2006’dan beri de Ankara’da Şekerspor Kulübü’nde çalışmalarına devam ediyor.

2012 Londra Olimpiyatları’ndan sonra Rio 2016 Olimpiyatları’nda da 97 kilo serbest stilde Milli Takım Kadrosu’na girerek güreşti. Ama İbrahim’in yaptıkları bununla kalmıyor.

İbrahim, önümüzdeki günlerde Rio’da başlayacak Paralimpik Oyunları’nda da judo branşında, görme engelliler takımımızda ülkemizi temsil edecek. Çünkü kendisi görme engelli. 2 ayrı spor branşında hem Olimpiyatlarda, hem de Paralimpik Oyunları’nda yarışan belki de ilk Türk Sporcusu olma unvanını kazanacak.

Spora teşvik şart

Her zaman söylediğimiz gibi, ülkemizde çok değerli ve yetenekli engelli gençlerimiz var. Ama bu işler sadece spor tesisleri yapmakla olmuyor. Önemli olan, yetenekli engelli gençlerimizi bulundukları yerlerdeki kulüplerde spor yapmaya teşvik etmek, onların ihtiyaçlarını karşılamak ve kendi konusunda başarılı antrenörler tarafından yetişmelerini sağlamaktır.

Böyle olduğu takdirde, 2020 Tokyo Paralimpik Oyunları’na 100’den fazla sporcu ile katılmamız hiç de zor değil. Yeter ki bugünkü Gençlik ve Spor Bakanlığı yöneticileri bu konunun ciddiyetine bağlı olarak gerekli adımları atsınlar.

Didim Polis Moral Eğitim Merkezi

Yaklaşık 3 yıldır Türkiye Engelliler Spor Yardım ve Eğitim Vakfı (TESYEV) ve Emniyet Genel Müdürlüğü ile yapılan işbirliği ve yardım protokolü çerçevesinde, TESYEV bu kez Didim’deki Polis Moral Eğitim Merkezi’ne destek oldu. Daha önce bu eğitim merkezine gelen engelli emniyet mensuplarının eş ve çocuklarının ihtiyaç duyduğu, engellilere özel lavabo, klozet, katlanılabilir duş oturağı, tutunma barı v.s. iç mekan desteği sağlanmıştı.

Bu sene de merkezin 6’ncı koyu yine TESYEV’in destekleri ile engelsiz bir plaj haline getirildi. Umarız bu davranış ülkemizin dört bir yanında standart bir uygulama halini alır. TESYEV yetkilileri “Bu konuda desteklerimiz, gücümüz nispetinde devam edecek. Hangi meslekten, hangi yöremizden, hangi inançta olursa olsun, engelli insanlarımıza desteklerimiz sürecek”dediler.

Karadeniz Ereğlisi’nde engelli asansörü

Geçtiğimiz hafta basınımızda yer alan bir habere göre, Zonguldak’ın Karadeniz Ereğli ilçesinde, Ruhi Cöbekoğlu Üstgeçidi’nde engelli bireylerin kullanımı için yapılmış olan asansör çalışmıyor. 24 yaşındaki fiziksel engelli Yasin Çiçek’in, Karadeniz Ereğli Belediyesi Fen İşleri Müdürlüğü’nden aldığı bilgi şöyle: “Asansör normalde çalışıyor. Fakat uygunsuz hareket ve davranışlarda bulunulduğu için çalıştırılmıyor.”

Hadi buyurun bakalım

Engelli asansörü yapacaksınız, sonra bazı kimliği belirsiz kişiler burada uygunsuz şeyler yapıyor diye kapatacaksınız. Bu mudur belediyecilik Karadeniz Ereğli Belediye Başkanı? Uygunsuzluk varsa, bunu emniyet güçleriyle bir araya gelip gözlem yapıp, o ahlaksızlığı yapanları yakalatırsınız.

Zaten bu duyulunca ilçenizde bir daha böyle bir şeye kalkışılmaz. Ama siz işin kolayına gidip “Kapattık asansörü” demişsiniz. Lafa gelince pek çok belediye başkanımız engelliler için birçok şey yaptığını anlatır, mangalda kül bırakmazlar. Ama yukarıdaki örnekte gördüğünüz gibi de çoğunlukla işin kolay tarafına kaçarlar.

Geçitleri kapatırlar, asansörleri kapatırlar, ulaşım konusunda engellilere destek olmazlar. Bakalım ülkemizde bu insanlığa dayalı hizmetler ne zaman düzelecek diye biz böyle izliyoruz.

'İyi ki varsın TESYEV’

1. sınıftan beri vakfımızdan burs alıyorum. Burs okul, kişisel ihtiyaçlarım, ev kiramı karşıladı, 3 yıl ailemden para almadım. Mayıs’taki bursiyer toplantılarında yüreği kocaman arkadaşlar edindim, yeni insanlar tanıdım.

Tanıdıkça güzelleştim. Bu yıl EKPSS’ye girdim ve Muğla’ya atandım.

TESYEV’le maddi bağımız bitti ama gönül bağımız ömür boyu sürecek. İlerleyen günlerde bir kişiye burs vermek istiyorum. TESYEV benim ikinci ailem. İyi ki varsınız..

Sizleri çok seviyorum canım Yavuz Abim.
Büşra DAŞ
Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Kamu Yönetimi

‘Kitap yollayın’

28 yaşındayım. 1.5 yıldır cezaevindeyim. Okumayı seviyorum. Kitap göndermenizi istiyorum. Dört duvar arasında insanın en iyi dostu bunlar.

Ayrıca mektup yazmak isteyen herkese cevap yazarım.

Mustafa Demir 1 no’lu L Tipi Kapalı Cezaevi A-10 Koğuşu Sincan/ Ankara

‘Kızım için yardım edin’

9 yaşında olan kızım Eylül 5 senedir fizik tedavi görüyor. Sol bacağındaki rahatsızlıktan yürüyemiyor. Birkaç ameliyat geçirirse yürüyebileceğini söylüyorlar. Ama param yok.

Bir kader mahkumu olarak 4 senedir cezaevindeyim. 8 sene cezam var. İş adamları sesimi duysun istiyorum.

Sabancı, Doğan, Koç Ailesi ve tüm iş adamlarından sadece kızım ameliyat olsun diye yardım istiyorum.

İrtibat için: Seval Akbaş Küçükçekmece / İstanbul Tel: 0531 855 90 70