Giriş
Her zaman mutlu hikayeler olmaz, hep üzüntülü de olmaz. Kesin olan bir şey vardır ki hikayeler biter. Kimin hikayesi olduğu da mühim değildir; "senden, benden ve bizden" tüm hikayelerin sonu vardır.
Tüm tanıklıklar, yaşanılan ve bazen anlatılmamış hikayeler, içinde olmadığımız ama ortaklıklarımız bulunan hikayeler... Bazen bizim hiç alakamız yoktur; ama yaşanılan ve yaşatılan tüm hikayelerin içinde kendimizden yakaladığımız ve aslında o zamana kadar farkında olmadığımız rollerimiz vardır. Bazı hikayeler ise hala rol almamızı bekliyor...
İşte Elizabeth'in meyhanesine giderken bunları düşündüm. Ensesinin hemen üstünde topuzu olan, güzel Fransızcası ile Dimitri hocayı karşılayan, Herman'a siparişleri almasında yardımcı olan, masaların arasından geçerken ellerini havaya kaldırarak şarkı söyleyen Elizabeth. Ne güzel kadın, ne mutluyum tanıdığıma. Üzgün ve yorgun bir akşamda rakı kadehimi doldururken Elizabeth gülümsedi, tüm gece gülümsedi aslında. Sanki içimde eksik bir şeyleri kendisi farkında olmasa da dolduruyordu. Rakıdan değil bu his, Elizabeth'in samimiyetinden.
Sonra bir yudum daha aldım rakıdan. Güzel ve kötü günleri düşündüm. Çok kısa bir süre içinde denedim bunu. Bir anda beynim patlayacak gibi oldu. Zaten kötü günler içindeyiz, çocukların yüzü gülsün, daha çok yaşasınlar diye umut ettiğimiz günler... Sonra aklıma kötülükler geldi, bir yudum daha aldım. Arada muhabbete katılıyordum, ama sanki kafam pek orada da değildi. Yine de gülümsüyordum, Elizabeth uğruyordu yanımıza zaman zaman.
Keşke hikayeler bitmeseydi. Al işte, rakı içtikçe çelişkiye düşmeye başlamıştım. Ama bitmeli de. Belki bazı güzel hikayeleri güzel yapan da budur. Burada da birçok hikaye paylaştım; hepsi de yaşanmış hikayelerdi. Rum kızının aşkı, 1915 travmasıyla hayatlarına devam etmeye çalışan insanlar ve kayıplarını ananlar, kendi dilini konuşmak için çabalayan Dilan ve diğerleri.. Hepsi de güzeldi; çünkü artık paylaşılmışlardı. İnsan olmanın en güzel faydalarından: konuşmak ve paylaşmak. Arendt der ya: "Hiçbir insani yaşam, başka insanların mevcudiyetine doğrudan ya da dolaylı yoldan tanıklık eden bir dünya olmadan var olamaz." Sırtımızı dönüyoruz bazen hikayelere. Halbuki bir geçmişe karşı üç maymunu oynuyoruz aslında. Sadece bizim ve bizim grubumuzun yaşadıkları önem kazanıyor nedense. Ama insanların hepsi için...
Çok uzatmayayım... Bir yerlerde başka dostluklar bekliyor sanırım. Bir yerlerde başka şeylerin konuşulması lazım. Nerede ve ne zamanda olursak olalım. Her mutluluk ve heyecan güldürsün hepimizi; tüm acılar ve kayıplar dökülsün ortaya. Eşitlik, özgürlük ve adalet artık sadece umut edilmesin ve hikayelerin hepsi güzel bitsin.
Rolümüz bitmiyor, bekleyen hikayeler var.
Şimdilik hoşçakalın.
Not: Elizabeth'in meyhanesinin ismi: Eski Kapı Pera. Giderken bir arkadaş tavsiyesi... :)
