Kevork'un kahverengi paltosu

"Kevork... Yıllardır bir paltomu beğendi. O kadar da güzel bir şey değildi. Kahverengi. Ama bana yakışırdı. Bir gün verdim denesin diye. Almadı. Alsın diye ısrar ettim, yine almadı. Utangaçtı Kevork."

Kaya (64), Kurtuluş'ta başlayan arkadaşlığını anlatırken hep gülüyordu. Bazen sanki sebepsiz gülüyormuş gibi düşündüm. Dayanamadım, sordum nedenini. Meğer aklına hep güzel anılar geliyormuş Kevork ile ilgili. Uzun zamandır da kimseye anlatmadığı için sanki yılların acısını çıkarıyor gibi gülüyordu. Ben de güldüm, yanakları o kadar kızardı ki Kaya abinin...

"Biz 13-14 yaşlarındayız, Kevork'un annesi benim annemin yakın arkadaşıydı. Bize gele gide iyiden iyiye arkadaş olduk. Ama aramızdaki her çocuk sevmezdi onu. Mahallede başka arkadaşlar da vardı. Bir gün hiç üşenmediler, bir ağaca bağladılar Kevork'u. Sonra da onu orada bırakıp gittik. Üzüldüm tabii, ben çağırmıştım onu oyuna. Saf bir çocuktu, hemen bizim hınzırlara inanmıştı. Dönüp çözdüm onu." Ben bile üzüldüm, düşünsenize bir arkadaş grubuna sahip olduğunuzu sanıyorsunuz, daha doğrusu, bir gruba kabul edildiğinizi sanıyorsunuz. Sanki sonunda "uygun" olmuşsunuz gibi, artık kabul edilebiliyorsunuz. Belli ki yalnız kalmış uzun bir zaman. Sonra da size ihanet ediyorlar. Çocukluk tabii. Ben böyle dediğimde Kaya abi ekledi: "Yok yahu, anaları babaları izin vermiyordu, düşmandır, güven olmaz. Yarın sırtınızdan bıçaklar derlerdi". Şaşırdım, insan 13-14 yaşındaki çocuğa neden bunları empoze eder diye. Sonra Kevork'tan daha saf hissettim kendimi. Bugünlere bu düşmanlıklar ders kitaplarımız ve ailelerimiz sayesinde gelmedi mi zaten? Milli/resmi ideoloji kadar aileler de yaptı bunu hep.

Kevork ile görüşmeye devam ettiler mi diye sordum. Edememişler, ailelerin arası bozulmuş. Politik bir sebep olup olmadığını da merak ettim. Çocukluk arkadaşını politika sebebiyle kaybetmek kötü olsa gerek. Meğer nedeni başkaymış, bir gün anneler kavga etmiş, biri birine yemek tarifi vermemiş ondan. En kötü kavgalar böyle olsun tabii. Sonra Kaya abi çok güzel bir şey söyledi, söylerken hafif gözü oldu, ben eminim gözü dolduğuna ama kendisi kabul etmedi. Olsun.

"Kevork ve ben 21 yaşına gelmiştik. İki gün vardı aramızda doğum günü olarak. O palto var ya o palto, onu ona verdim. Eski bulursa giyinmesin ama benden hatıra saklasın diye. Aldı vallahi. Ulaaan, madem alacaktın ne inat ettin. Ah Kevork. Neyse. Yıllar sonra Osmanbey'de rastladım, ben onu tanımadım. Geldi yanıma, 'buza mı yattın be adam, hiç yaşlanmamışsın' diye tanıttı kendini. Bir daha görmedim. Ama ne sarıldık o gün, ağaca bağladık diye de özür diledim. Benim Kevork'a tek hatam oydu, aramızdaki tek kötü an oydu. Ne 1915'e baktık ne başka şeye. Arkadaştık biz."

Kaya abi söz verdi, başka anılarını da anlatacak, "ne hikayeler var bende" dedi. Söz sözdür, ben unutmam Kaya abi.