Giriş
Güzellikleriyle, sevgisiyle bir ramazan ayı daha geldi.
Hoşgörü...
Sevgi...
Saygı...
Ve içimize sıcaklık katan daha bir sürü duyguyla...
Peki işin aslı öyle mi? Pek değil ne yazık ki.
Biz de tam tersi... Ramazan gelince bizler ya daha sinirli ya daha uyuşuk oluyoruz.
Oysa ramazan; sadece oruç tutmak, yememek-içmemek değil, nefsine hakim olmak, saygılı, sağduyulu, affedici ve bu ayın güzelliğine yakışır yaşamak demek.
Eğer bu gerekleri yerine getirmiyorsak, ramazanın ve oruç tutmanın anlamını çözememişizdir.
Elimize su bardağını alıp ezanı bekliyorsak,
Bir an önce gidip iftar yapayım diye trafikte terör estiriyorsak,
Bütün gün oruçluyuz diye sağa sola kafamızı vurup yatıyorsak, biz bu ramazan ruhunu anlayamamışız demektir.
Bir de her Ramazan ayında aynı şeyleri tartışırız.
Ciklet çiğnenir mi?
Diş fırçalanır mı?
Tükürük yutulur mu?
Denize girilir mi?
Bunlara çok basit bir cevabım var: Orucumun bozulacağına şüphe duyuyorsam, yapmam. Duymuyorsam yaparım.
Gelin ramazanı şanına yakışır yaşayalım. Daha hoşgörülü, sevgi dolu, sevecen olalım. Etrafımıza saygı ve dürüstlük dağıtalım. Kimseyi bilmeden, anlamadan yargılamayalım. Çuvaldızı da iğneyi de kendimize batıralım.
