'Ellerimle yemek yemek istiyorum'

Şemdinli’de doğuştan el ve ayakları olmayan 8 yaşındaki Recep Söyler, okula her gün babasının sırtında gidiyor. Kollarını birleştirerek yazı yazan engelli çocuğun en büyük hayali ise eğitimini sürdürüp doktor olmak.

İlçe merkezinde oturan Eşref ve İklim Söyler çiftinin doğuştan el ve ayakları olmayan çocukları Recep Söyler, okula gitmek için gösterdiği azim ve
gayretle çevresindekilerin takdirini topluyor. El ve ayakları olmadığı için günlük yaşamını ailesinin yardımıyla sürdüren küçük çocuk, güler yüzüyle herkesin
dikkatini çekiyor.

Sabri Özel İlköğretim Okulu birinci sınıf öğrencisi olan Söyler, okula her gün babasının sırtında gidiyor. Elleri olmamasına rağmen iki kolunu
birleştirip kalem tutarak yazı yazan Söyler, defter ve kitaplarını da kendisi açıp kapatabiliyor.

Baba Eşref Söyler, oğlunun bacaklarına 2 yıl önce Van’da takılan protezlerin çocuğun gelişen vücuduna uyum sağlayamadığını söyledi. Çocuk her yıl büyüdüğü için protezlerin de buna uyumlu hale getirilmesi gerektiğini ifade eden baba Söyler, maddi gücünün buna yetmediğini belirtti.

Çocuğa minyatür el ile silikonlu ayak protezi takılması için geçen yıl Ankara’da bir hastanede yaklaşık 20 bin avro ücret istendiğini ifade eden Söyler,
"Bu parayı verecek gücüm olmadığı için çocuğumu alıp ilçeye döndüm. Yapılan protezlerin her yıl yenilenmesi gerekiyor. Çünkü yapılan protezler ayaklar
gelişen çocuğumun bedenini taşıyamıyor. 10 nüfuslu ailem var. 6 çocuğum okula gidiyor. Bu parayı karşılayacak gücüm yok" dedi.

Baba Söyler, oğlu Recep’i her gün 1,5 kilometre sırtında taşıyarak okula götürüp getirdiğini, evde olmadığı zamanlarda da kızının götürdüğünü kaydetti.

-En büyük hayali doktor olmak-

Bedensel engelli Recep Söyler ise çalışarak derslerinde başarılı olmak istediğini, en büyük hayalinin eğitimini sürdürüp gelecekte doktor olmak olduğunu söyledi.

Doğuştan elleri ve ayakları olmadığı için günlük yaşamında sıkıntı çektiğini ifade eden Söyler, "Ben de arkadaşlarım gibi serbest gezerek oyun
oynamak istiyorum. Kimsenin yardımı olmadan elbiselerimi giymek, yemeğimi yemek istiyorum" dedi.

Küçük çocuğun öğretmeni Murat Karakaya da bedensel engelli olmasına rağmen derslerde Recep’in diğer öğrencilerden bir farkının olmadığını belirtti.

Karakaya, "Parmakları yok ama kollarını birleştirerek yazısını yazıyor, kitaplarını açıp kapatıyor. Günlük hayatına devam ediyor" diye konuştu.