Kendin için bir devrim yap! Aşk doktorundan unutmanın yolları

Bir ilişkiyi ya da evliliği kurtarmak için elinden gelen her şeyi yaptığına inanıyorsan ve buna rağmen hâlâ düzelmemişse yolun sonuna gelmişsin demektir. Büyük usta Nazım Hikmet ne der? “Gitmek sadece bir eylemdir. Unutmak ise kocaman bir devrim.” Sen devrimci olmayı tercih et. Yüreğinde, benliğinde, büyük bir devrim yap. İşte o devrimi yapabilmenin yolları... Yıllardır kalbindeydi. Onsuz olmak fikri bile seni deli ederdi. Ama şöyle düşün: Sen bu kadar çaba gösterdiğin halde o kolunu bile kıpırdatmamışsa senin kalbinde kalmak istemiyor demektir. Kimseyi hapsedemeyeceğine göre, onu artık bulunduğu yerden çıkarman ve özgür bırakman gerekiyor. Unutma, zaten bedenen gitmişti. Şimdi ruhen de onu göndermenin zamanı geldi. Sonu nasıl biterse bitsin, yaşadığın bunca güzel anıda onun da payı var. O olmasaydı, sen bu güzel günlerin, anıların sahibi olamayacaktın. Öyleyse onu affet. Sonra da teşekkür et. Ardından kendinle baş başa kal. Bu ilişkideki hatalarını, yapmak isteyip de yapamadıklarını düşün. Sonra da yaptıklarınla, yapamadıklarınla yaşananları olduğu gibi kabullen ve kendini affet. Gidiyor olması sende yoksunluk hissi yaratacaktır. Bunun büyük bir acı verdiğini biliyorum. Yemek yiyemeyeceksin, kendini işine veremeyeceksin, uyku uyuyamayacaksın, dünyadaki hiçbir şey umurunda olmayacak, çevreni, arkadaşlarını, aileni kıracaksın. Hiç gocunmadan yaşa bunları. Bırak gözyaşlarını, akabildiği kadar aksın. Hiçbir acı yaşanmadan bitmez. Dibe vurmadan zirveye ulaşılmaz. Bu noktaya gelene kadar yaşadığın sorunu onunla defalarca konuştuğuna eminim. Bu konuşmalarda bir sonuca varmanız mümkün olmadı. Belki birbirinizi suçladınız, belki konuşmanız şiddetli kavgaya dönüştü. Artık bitti. Yeniden başa dönüp bir kez daha hesaplaşma içine girmenin alemi yok. Böyle bir hesaplaşma seni yeniden bunalıma sokmaktan başka işe yaramaz. Şöyle bir geçmişini düşün. O olmadan önce de vardın sen. O hayatına girmeden önce de yaşıyordun. Bunun yeniden olabileceği konusunda umudunu hiç kaybetme. Acının bittiği gün hayata dört elle sarılabileceğini unutma. Seni motive edecek çok şey var. Ailen, belki çocukların, işin, eğitimin, arkadaşların. Daha da önemlisi geleceği dair umutların... Umudun olduğu yerde hayat her zaman yeşerir. Bir sabah kalkıp, “Benim heyecanım bitti” demişse sana biliyorum, önce kendini deli gibi sorgulayacaksın. “Ne yaptım da böyle oldu?” diye soracaksın ama cevabını bulamayacaksın. Hiç yorulma, bu onun duygusu. Sen seviyor olabilirsin. Sen o heyecanı hâlâ yaşıyor olabilirsin. Ama o bitirmiş bir kere. Ve bunun sorumlusu sen değilsin. Kendini asla suçlama. Sana söylemese de, heyecanının bitmesi başka birinin varlığına bağlı olabilir. Ya da sevgilinin, eşinin hayatına arkadaş olarak giren birileri ona başka ufuklar açmış olabilir. Biliyorum, suçluyorsun. “Onlar olmasaydı, bizim mutluluğumuz devam edecekti” diyorsun. Evet, belki bir süre daha... Ama hepsi o kadar. O seni kalbinden çıkarmışsa bir kere bunun başkalarıyla ilgisi yoktur aslında. Ayrılık çanları çaldığında insan ister istemez, “Şimdi ne olacak, hayatım nasıl devam edecek?” diye bir kaygı içerisine girer. Bu kaygı bir süre sonra gelecek korkusuna dönüşür. Dur biraz, gelecekte ne olacağını bilmiyorsun. Belki de şimdikinden çok daha iyi bir aşka sahip olacaksın. Kendi hayatının efendisi olmayı başarırsan inan bana mutluluğu yakalaman da çok zaman almayacak. Onu canını verecek kadar, kendinden vazgeçecek kadar seviyordun değil mi? Böyle bir sevgi, sağlıklı bir sevgi değil maalesef. Kendini önemsemediğin, kendini sevmediğin noktada her zaman bunu yaşama olasılığın var. Öyleyse önce kendini, en çok kendini sev. Kimse için benliğinden, seni sen yapan özelliklerinden vazgeçme. Kendinle baş başa kalmanın, sorumsuz yaşamanın, canının istediğini yapmanın keyfi öyle güzeldir ki... İşte şimdi tam da yalnızlığın tadını çıkarma zamanı. Dilediğin yere, dilediğin zaman, dilediğin kişiyle gidebilirsin. Bunca zamandır yapmayı ertelediğin her şeyi yapabilirsin. Ve flört edebilirsin. Evet, flört etmeyi unutmuştun değil mi? Öyleyse hatırlamanın zamanı geldi.