Gerçek sevgi ulaşmaktır

Sevgi, pek çok kişinin dilinden düşürmediği bir kelimedir. Dil ucuyla sevgi edebiyatı yapmak, sevgiye karşı en büyük vefasızlık ve ihanet sayılmalıdır. Gerçek sevgi ancak manevi duyguları taşıyanlarda vardır. İnançlı insan ile inançsızın sevgi anlayış ve telakkilerini barıştırıp bağdaştırabilmek mümkün değildir. Sevgi, insan psikolojisinde çok güçlü yeri olan bir duygudur. İnsanlar pek çok psiko-sosyal aktivitelerini sevginin yönlendirmesiyle hayata geçirirler. Sevgi insan için çok önemli bir motivasyon kaynağıdır. Mesela insanda çocuk sevgisi olmasa, her çeşit bakımlarına gösterilen onca özverinin anlamını çözmeye imkan bulunabilir mi? Aynı şekilde Allah ve Peygamber sevgisinden mahrum bir insanın haramlardan sakınma yolunda nefsani duygularından fedakarlık ederek sabır ve tahammül imtihanına kendi iradesiyle girmesi düşünülebilir mi? İnsanı kötü hallere sokan birtakım nefsani tutkular da vardır. İnsanın psikolojik ve biyolojik özelliklerini gözardı ederek onu insani ve nefsani duygularından bütünüyle soyutlamaya kalkışmak elbette gerçekçi olamaz. İnsanı asil davranışlarla donatırken onun yaradılışında taşıdığı eğilimleri çok akılcı ve ölçülü bir yaklaşımla disiplin altına almanın yollarını aramak gerek. Sevgiyi muhataplarına göre sistematik bir sıralandırma içinde ele almak lazımdır. Allah sevgisi, Peygamber sevgisi, genel anlamda insan sevgisi, vatan sevgisi ve nihayet diğer yaratıklara duyulan sevgi... İnsan sevgisi kavramını biraz açarsak bunu ana - baba sevgisi, çocuk sevgisi, kardeş sevgisi gibi duygular yanında akraba ve arkadaş sevgisi gibi gönül bağlarını da gündeme getirmek icap eder. Bütün bu sözünü ettiğimiz şeylerin temelde birbiriyle çatışması söz konusu değildir. Dini ve ahlaki emir, tavsiye ve yaptırımlar bunların korunması ve geliştirilmesi yönünde yol gösterir. Dini inancı tam, manevi dünyası sağlam insanların sevgiye bakışları ve onu belli bir hiyerarşik düzen içinde sıralandırmalarıyla her şeyi maddi menfaat ve nefsani haz açısından ele alanların sevgi anlayışları bütünüyle farklıdır. İnançlı insan ile inançsızın sevgi anlayış ve telakkilerini barıştırıp bağdaştırabilmek mümkün değildir.