Giriş
17 Ağustos 1999 Gölcük Depremi'nde babasıyla birlikte ailesinden 7 kişiyi kaybeden Ammar, o günleri 13 yaşında depremzede bir çocuk olarak çadırlarda geçirdi. "Bir şeyler yapmalıyım" dedi ve itfaiyeci oldu. 6 Şubat depremlerinde bölgeye en hızlı giden itfaiye ekibinin içinde o da vardı. 90 kişiyi enkazdan kurtardılar.
Nazım Özgün ERBULAN-Dinçer AKBİR/DHA
OTOBÜS SAYESİNDE KURTULDU
Binlerce kişinin hayatını kaybettiği 17 Ağustos Gölcük Depremi’nin üzerinden 24 yıl geçti. Kocaeli Belediyesi İtfaiyesi'nde çalışan Ammar Dokumaz'ın (38) depremlerle yoğrulmuş bir hayat öyküsü var. Dokumaz, Gölcük depreminde ailesini yitirmiş. "Babamı, amcamı, yengemi ve babamın teyzelerini, teyze çocukları ile eniştelerimizi kaybettik. Ben köydeydim o gün. Babamın yanına gidiyordum normalde ama annemin evine giden otobüs erken geldiği için annemde kaldım" diye başlıyor söze...
6 ŞUBAT GİBİNİ GÖRMEDİM
"20'li yaşlara geldiğimde ‘Bir şeyler yapmalıyım´ dedim ve itfaiyeye başvurdum" diyen Ammar Dokumaz 15 yıldır teşkilatta görevli. 6 Şubat depremlerinde hemen yola çıkıp sabaha karşı bölgeye varan ilk ekiplerden birinde olan Dokumaz, haftalarca Kahramanmaraş, Adıyaman ve Antakya arasında mekik dokuyup çalışmalara katılmış. Birçok sel, yangın, afet gördüğünü anlatan Dokumaz "6 Şubat depremleri bu zamankilerin içinde kurtarması en çetrefilli olanıydı" itirafında bulunuyor.
BABAMI KURTARIR GİBİ...
İki büyük depremi karşılaştıran Dokumaz, "İzmit'te depremi canlı yaşadım. Babamın enkazdan çıkarılma çabalarını gördüm. O zamanki ekipman eksiğini de… O havayı teneffüs ettikten sonra son depreme babamı kurtarıyormuş gibi gittim. Şimdi biraz olsun içimi rahatlattım. Kocaeli İtfaiyesi olarak 90 kişiyi kurtardık" deyip ekliyor: "Besni'de ilk çıkarttığım baba-oğul geçen ay numaramı bulup aradı. Yaptığım şeyin ne kadar kutsal olduğunu bir kez daha anladım."
