Yurdumun şairleri (09.05.2023)

SENDEN SONRA

Yüreğime mevsimler hep sonbahar
Gözlerim mutluluğa uzaktan bakar
Her gün paramparça ediyor anılar
Senden sonra, senden sonra
Hüzün duvarlarına asılmış resmim
Hasret dolu şarkılarda geçiyor ismim
Değişmedi benim bu makûs talihim
Senden sonra, senden sonra
Ne yemenin, ne içmenin tadı var
Yaşamanın bende sadece adı var
Soluduğum her nefeste acı var
Senden sonra, senden sonra
Yokluğunda nefes almak güçmüş
Bedenim yaşıyor, ruhum göçmüş
Haberin var mı
Yalnız Şair ölmüş
Senden sonra, senden sonra

Fatih Hicret- Tarsus’ta yaşıyor. Serbest çalışıyor.

ÖZLEDİM SENİ

Gönlüm kararınca düşerim dara
Açılır içimde derin bir yara
Bahtım zaten gecelerden de kara
Nerdesin sevgili, özledim seni
Yıkılan dünyamda yalnız başıma
Hasretin karlar yağdırdı bağrıma
Acılar karıştı tatlı aşıma
Özledim gayrı, beklerim hep seni
Hep gariptim, yetim kaldım anamdan
Ne çileler geçti, garip başımdan
Yetti gayrı, bıktım kendi canımdan
Gelmedin bre yar, beklettin beni
Bir Halil’dir adım, ararım çare
Dertlerim çoktur, duyuramam yare
Kalbim bölük pörçük, gönlüm virane
Nerdesin sevgili, özledim seni

Halil Şahin- Emekli eğitimci

HER EYLÜL’DE

Her Eylül’de
Göç başlar yüreğimde
Katılırım mülteciler kervanına
Binbir keder koynumda
Bir başıma
Bıktım usandım, eksilmelerden
Bir şeyler hep ayrılır benden
Beynimden, bedenimden
Bir ben bilirim ne çektiğimi Eylül’den
Geri dönüşü olmayan
Gidenlerim olur, acılar yaşarım ki
Kanıma dokunur
Yaprak yaprak dökülürüm eteklerime
Göç başlar yüreğimde
Her Eylül’de

Adnan Yeşiltaş- İstanbul’da yaşıyor.

CEP TELEFONU

Çağımızda cep telefonu girdi yaşamımıza
Başka arkadaş istemiyoruz yanımıza
Önce sevgilimiz oldu
Annemiz, babamız
Akrabamız, halamız
Velhasıl tüm yaşamımız onunla
Bazı geceler onunla giriyoruz yatağa
Uykusuz uyanıyoruz sabaha
Neler okuyoruz, neler öğreniyoruz
Belki de kendimizi aldatıyoruz
Adeta bir alete esir olduk
Korkuyorum, sonunda varacağız pişmanlığa
Ama son pişmanlık fayda etmez insana

Serol Ömerler- İzmir Buca’da yaşıyor. 50 yılı aşkındır şiir yazıyor.

AYRILIK

Mehtabı seyrediyorum gün batımı
Karşımda Kız Kulesi, tepemde dolunay
Bedenim, benliğim sensiz
Şahlanmış duygular, kanat takmış ruhuma
İsyankâr, hapsolmaz, söz dinlemez duygular
Gerçek düşle, akıl mantıkla, sağduyu çelişkide
Gelgitlerdeyim ne olur beni sen anla
Gözlerim seni arıyor
Kafede, parkta, sokakta
Sensiz çekilmiyor sandal
Senle vardı yakamoz kör karanlıkta
Özlemek, arzulamak güzel de bir tanem
Ölümlere benziyor ayrılık
Beklemekse ömür törpüsü
Geç kalma vuslata
Kalbim kırık, içim buruk, depresyondayım
Kavuşma umudumu beslerken gözyaşımla
Kalmadı hayatın anlamı
Patlamaya hazır volkan misali
Ebedi ayrılık korkusundan

Duran Savaşlı- İstanbul’da yaşıyor.

NE YAPTIN?

Saçımdaki beyazlar benden hesap sorar
Siyahıma ne oldu diye
Ayaklarım beni sorguya çeker
Takatım, dermanım nerede diye
Yıllar benden geri ister gençliğimi
Umutla bekliyorum gelecek diye
Topraktan geldik
Yine gideceğiz toprağa
Ahiret bizden hesap soracak
‘Yaşarken ne yaptın’ diye

Aydın Ateş- İzmir’de yaşıyor.

BİR ÇİÇEK AÇSA

Kırmızı elbisen vardı üzerinde
Hatırlıyorum
Bir de gülüşün
Ne zaman bir çiçek açsa
Adını vermek isterdim ona
Ay ışığında

Halil Fırat Kayacan- 35 yaşında. Antalyalı. Yaklaşık 10 yıldır şiir yazıyor.

LİMON KIZLARI

Bu mevsimde günler kısa
Gün ağarmadan sabahın ayazında
İşe gider limon kızları
Kamyon kasasında
Hepsi bir noktaya kenetli
Bir ışık ufukta beklediği
Sıra sıra dizilirler
Canlar olur bir can
Üşüyen ellerinde
Bıçak izleri acımasız rüzgârın
Giydirirler limonlara şeffaf elbiseleri
Elbiselerin bazıları lekeli
Rüzgârın sesi değil onlar
Kara bahtlarının gözyaşları
Yatırırlar limonları yuvalarına
Hepsi bir
Sanki tesbihin taneleri
Isıtmasa da
Kış güneşini görünce
Güler bedenleri
Yeniden yaşatırlar
Hülyalarında gençliklerini
Bu mevsimde günler kısa
Yorgun akşamların karanlığında
İşten döner limon kızları
Kamyon kasasında
Hepsi bir noktaya kenetli
Bir ışık ufukta beklediği

Ali Ütaç - Mersin’de yaşıyor. Türkçe öğretmeni