Yurdumun şairleri (15.06.2023)

BENİ HATIRLA

Güle güle
Yolun açık olsun
Hak ettiğin yere götürsün seni
Ayakların
Allah nasıl biliyorsa öyle yapsın
Sevme diyemem
Gülme diyemem
Gülerken ağla
Severken kaybet
Beni hatırla

Birol Kırıkoğlu Bursa’da yaşıyor.

YÜREK KONUŞUR

Hayat, yaşamında yaptıklarındır
Ya yüreğin sevgi eken bir dosttur
Ya da aklın kendini öldüren bir düşman
Karar senin; zira ölürken akıl değil
Yürek konuşur, yürek dillenir
Yürektir gözyaşlarının damlası

Beyhan Balaban Tarsus’ta yaşıyor. Gazeteci, şair.

SEN

Gönlüm sesleniyor veryansın
Bırak kalbim seni ansın
Sen şanssın, unvansın
Çünkü kalbimdeki tek insansın
Sen hayatsın, varlıksın
Sen canıma can, kanıma kansın
Bırak hayatım daima
Seninle aksın

İlksen Çakın Sakarya’da yaşıyor. Çocukluğundan beri şiir yazıyor.

ARTIK SANA DARGINIM

Artık sana dargınım
Yıllardır sana aşığım
Seni hiç kırmadım
Dün yüzüme bakmadın
Adımı anmaz oldun
Yanıma gelmez oldun
Yeni sevgili buldun
Artık sana dargınım
Çocuklar gibi gülerdik
Sahillerde gezerdik
Biz ayrılmayız derdik
Artık sana dargınım
O temiz sevgi bitti
Tüm anılar yitip gitti
Seni kim vefasız etti
Artık sana dargınım

Recep Kazan Düzce’de yaşıyor. Edebiyat öğretmeni.

ÖNDEN BUYURUN

Ben yaşlı ve de yorgun
Bir adam
Ne kadar gayretli geçti
Zaman
Daha ne olduğunu bile
Anlayamadan
Kim bilir belki de
Anlamış olduklarımı da
Kavrayamadan
Akıp gitmiş
Su gibi zaman
Diyeceğim o ki
Bir nefeslik gibiydi
Geçen zaman sanki
Hele siz önden buyurun
Kalkarım ben de birazdan

Kenan Sayın İstanbul’da yaşıyor.

YÜREĞİME DOKUNSUN

Uzat ellerini gülüm, yüreğime dokunsun
Nefesin, kahrolası bedenimi yaksın kavursun
İzin ver, hasretim dudaklarında son bulsun
Artık şu deli gönlüm, kollarında avunsun
Yeter, anlatmak istemiyorum özlemini sözlerimde
Huzur bulsun kapanmadan gözlerim gözlerinde
Sustuğuma bakma, çığlıklar gizli sessizliğimde
Nefesim kesiliyor, dilim tutuluyor seni gördüğümde
Sen, ardına bakmadan gidiyorsun her seferinde
Gözyaşlarım, yalnızlığım, bir de hasretin kalıyor bende
Lakin ben bende değilim, benliğim hapsoldu sende
Uzat ellerini yüreğime dokunsun
Aşkı hisset gönlünde
Sevmek günahsa, senin günahın da benim olsun
Sen yeter ki sev; cennet senin, cehennem benim olsun
Senden vazgeçersem, damarlarımda akan kan kurusun
Kır şu inadını, uzat ellerini gülüm yüreğime dokunsun
Çaresizim, kalabalığa karışsam yalnızlığım artıyor
Issız sokaklarda dolaşsam, sensizlik ağlatıyor
Geceye sığınsam karanlık diye uykusuz sabah oluyor
Daha ne bekliyorsun gülüm
Uzat ellerini yüreğime dokunsun

Muhammet Yegit Uşak’ta yaşıyor. Emekli polis.

SAHİL YOLUNDA

Bir zamanlar biz de bir demet gülken
El ele tutuşup gülüp oynarken
Kelebekler gibi çiçekten çiçeğe konarken
Şimdi ağlar oldum sahil yolunda
Sevda bahçesinde açan pembe gül iken
Ruhumu okşayıp sevindirirken
Gönül sarayıma renk katıp eğlendirirken
Şimdi ağlar oldum sahil yolunda
Grup vakti güneş turuncu renkte batarken
Kol kola sahil yolunda gezerken
Bir bahar güneşi gibi yüzüme gülerken
Şimdi ağlar oldum sahil yolunda

Ali Ihsan Kaya Konya Seydişehir’de yaşıyor.

ANNEM GARİP AĞLATMAYIN KOMŞULAR

Asker oldum Ardahan’a giderim
Annem küçüklükten böyleymiş kaderim
Mektubuma cevap vermez pederim
Annem garip, ağlatmayın komşular
Ben yirmi yaşında asker oldum
Hastaneye düştüm, sararıp soldum
Çifte bacılarıma hasret kaldım
Annem garip, ağlatmayın komşular
Evimizi sorarsan derenin düzü
Çok ağlamasın Sefer’in kızı
Ona bıraktım bir emlik kuzu
Annem garip, ağlatmayın komşular

Şazi Kılınç Ankara’da yaşıyor.

UNUTMA

Bakarsın bir ara azrail çıkar gelir
Bu bir gece vakti olur, gündüz olur, unutma
Alır götürür seni hiç ummadığın bir anda
Ona bir can borcun vardır, unutma
Hanlar, saraylar geride kalır
Sen burada misafirsin, unutma
Mal, mülk, şan, şöhret bir gün biter elbet
Asıl yurdun orasıdır, unutma
Her canlı bir gün vatanına dönecek
O bir gün evvel, bir dakika sonra olur, unutma
İyilik, dostluk, ibadet sermayen olacak
İki metre kumaş tüm varlığın olur, unutma

Hüseyin Demirci Bursa’da yaşıyor. Emekli öğretmen.

VATAN

Nefes aldığım hava ondan
Beslendiğim gıda ondan
Kana kana içtiğim su ondan
Candır canandır vatan
Dünyadaki tüm çiçeklerden
Daha da güzel kokar vatan
Geçit vermez yüce dağlardan
Daha da yüksektir vatan
Anadır, babadır, candır, canandır
Hasretle, özlemle aranılan tek diyardır
Ona her Türk’ün can borcu vardır
Uğrunda can verilen topraktır vatan

Celal Dur İzmir’de yaşıyor. Emekli öğretmen.