‘Kullan-at’ mantığıyla yaşayan insanlık dünyayı çöplüğe çeviriyor. Moda endüstrisi, uluslararası uçuşlar ve kargo gemilerinin toplamından daha çok karbon salınımına yol açıyor. İnsanların karbon salınımının yüzde 10’u kıyafet üretiminin sonucu. Üretilenlerin yüzde 85’i çöp oluyor. Kıyafet üretimi, 2000’den bu yana iki kat arttı. Dünyada her saniyede bir kamyon kasası dolusu kıyafet atığa dönüşüyor veya yakılıyor. Kıyafetleri yıkamak da kirliliği artırıyor. Her yıl çamaşır makineleri yüzünden 500 bin mikrofiber sulara karışıyor. Bu, 50 milyar pet şişeye denk bir oran.

1 gömleğin üretiminde 2.6 ton su kullanılıyor

Kıyafetlerin yüzde 60’ınn hammaddesi polyester. Üstelik polyester, suda çözünmüyor. Bu da su, toprak ve hava ile insanların dolaşım sistemine girmesi anlamına geliyor. Sadece bir gömleğin üretiminde 2.6 ton su kullanılıyor. Bu, bir insanın 3.5 yıl boyunca her gün tükettiği 8 bardak suya denk.

Bir jean üretimi için ise 7.5 ton su kullanılıyor. Bu da 10 yıl boyunca her gün en az 8 bardak su içmekle eşdeğerde bir oran.

Günde 50 ton atık

Afrika ülkeleri, Batı’daki artık kıyafetlerin çöplüğü konumunda. İkinci el kıyafet pazarı son 50 yılda burada canlanmıştı. Ancak hem kültürel olarak uymayan hem de sadece ‘kullanılıp atılması için’ ucuz malzemeden yapılan kıyafetler artık ülkelere yük oluyor. Gana’ya gelen kıyafetlerin yüzde 40’ı pazara çıkmadan çöpe gidiyor. Çöp dağları 10 metreyi buluyor.

Ülkede günde 50 ton kıyafet atık oluyor ve bunlar suya karışıyor. Tekstil boyamaları dünyada su kirliliğinin ikinci en büyük nedeni. Bu işlemler için kullanılan yıllık su, 2 milyon Olimpik havuzu doldurmaya yetiyor.

^{Lübnan Bekaa Vadisi'ndeki mülteciler, çöpten kıyafet ve geri dönüşüm için atık topluyor.}

Uzmanlar, iklim kriziyle mücadele ve insanlığın neslinin devamı için kaliteli malzemeden uzun ömürlü ve az kıyafet alınmasını öneriyor.

POSTA