Giriş
Osmangazi Köprüsü açıldı. Hiç lafı eveleyip gevelemeden söyleyelim: Büyük hizmet. Türkiye’nin son 10 yılda ulaştırma alanında attığı dev adımlardan biri olan bu köprü, kendisini Türk milletinin bir parçası olarak gören herkes için gurur kaynağıdır. Hiç şüphe yok ki, böylesine dev bir projenin hayata geçirilmesinden sadece mutluluk ve gurur duyulur.
Fakat anlamadığım bir şey var. Bu ülkede terör nedeniyle resmi etkinlikler iptal edilebiliyor... Sadece terör de değil, devlet büyükleri kulak ağrısı, diş ağrısı, baş ağrısı, soğuk algınlığı gibi şikayetleri gerekçe göstererek iştirak etmeleri gereken resmi etkinliklere katılmayabiliyor... Gel gör ki tarihimizin en kanlı terör eylemelerinden birinin ertesi günü hem de gün ulusal yas ilan edilmişken balonlu, konfetili köprü açılışı yapılıyor. Bu nasıl bir iştir anlayabilen var mı?
Bu nasıl bir duyarsızlıktır, anlatabilen var mı?
O köprü senin kadar benim de gururum. Senin kadar benim de emeğim. Çok değil yahu, merasim için 1 gün daha en azından ulusal yasın bitişini bekleseniz ne olurdu?
“Teröre karşı milletimizin moral değerlerini yükseltelim, birlik-beraberlik duygumuzu büyütüp kenetlenelim” diyoruz. Bir yanda evladını, karısını, kardeşini... tabuta koyanlar, diğer yanda ertesi gün “Köprü açıldı” diye kameraların önünde göbek atanlar... Böyle mi kenetleneceğiz?
