Giriş
Belirsizliklerin son bulduğu ve tünelin ucunda ışığı gördüğümüzü düşünürken 'yeni normal' olarak adlandırılan süreçte biz ne kadar ‘normal’ olabildik veya kalabildik sizce?
Sağlık Bakanlığı’nın ve Sağlık Bakanımızın son derece itinayla ve sosyal medya dahil vatandaşlarına ulaşabileceği mecraları müthiş ustalıkla kullanarak uyarılarını yaptığı, ‘maske-mesafe’ kuralına riayet etmemizi tembihlediği ilk sokağa çıkma yasağı olmayan hafta sonundan görüntüler sosyal medya ve televizyon kanallarına yansıdıkça, "Bir tek biz evde oturuyoruz" cümlesini defalarca söylemek suretiyle cidden kendi halime güldüm artık.
Uzun zaman sonra ilk kez bir hafta sonu dışarı çıkmak zorunda olduğum için 1 saatliğine, gideceğim yere arabayla gittim ve işimi bitirir bitirmez hızlıca döndüm. Ancak sahil boyunca kalabalık, sosyal mesafenin varla yok arası oluşu, maskesiz insanları gördükçe, "Normalleşme kavramına bodoslama dalmasaydık iyiydi" diye düşünmedim değil.
Tabii ki yavaş yavaş normale döneceğiz, mağazalardan gerektiği sürece alışveriş yapacağız, restoranlara gideceğiz ama bu kadar hızlı olması veya maske-mesafe kuralının hiçe sayılması açıkçası beni biraz korkuttu.
İzole hayatlarımızdaki güvende olma hissi çöktü
Şunu kabul edelim; bundan sonra hiçbirimiz için hayat eskisi gibi olmayacak. Sarılmayı, tokalaşmayı, dokunmayı çok seven bir millet olarak teması hayatımızdan çıkaracağız. Dışarı çıkmaya başladığımız şu dönemde, kişisel önlemlerimizi almamız çok önemli.
Bir arkadaşım, corona virüsün en çok görüldüğü dönemde hiç evden çıkmadığı halde, eşi iki haftada bir gittiği marketten virüs kaptığı için birden uzun süre müşahade altında kaldı. Üstelik çocuklarını bırakacak hiçbir yerleri olmadığı için çocuklarıyla kalmak zorunda kaldılar ki bu en acısıydı. Her dakika "Acaba çocuğumuza da bulaştı mı?" korkusuyla daha da fena sancı çektiğini ben biliyorum.
Tam Moda sahildeki ‘Açıkhava Normalleşme Partisi’ görüntüleriyle bir şoktan diğerine geçerken ve yine dilimde aynı nameyle "Bir biz çıkmıyoruz dışarı vallahi" derken daha fenası düştü önüme…
Bir kadın belediye otobüsüne çocuğuyla binmiş, maskesi elinde ve takmayı reddediyor. Otobüs şoförü uyarıyor. Ön koltuktaki genç kadın olay videoya kaydederken, ısrarla maskeyi takmayacağını söyleyen kadın, birden video çekene saldırıyor..,
Çok acı cidden çok acı.. Bile isteye, "Maske takmayacağım!" diye inat etmek, kabalaşmak, uyarılara bağırıp çağırarak ve "Sen kimsin?" üslubuyla cevap vermek ve en acısı bunu çocuğunun gözü önünde yapmak çok acı…
Videoyu izlerken en çok canımı yakan, maske takmayı reddeden kadından ziyade, çocuğunun "Anne dur!" deyişi oldu.
Çok üzüldüm çok… Gün gelir corona, pandemi terk eder de dünyayı, bu cehalet ne olacak, siz ondan haber verin…
